Hoofdstuk 5: Stal gekocht

Welnu Rims, ik heb goed nieuws. Ik heb acht paarden gekocht. Don Paco bracht me gisterenmiddag naar weet ik veel waar in de campo, ergens in het achterland van Malagá. Het landschap is beslist niet mooi, dorre vlakten die in de verte eindigen in een berglandschap. In elk geval stond daar een stal met acht paarden, die me stuk voor stuk geschikt leken. De ene meer dan de andere, maar dat houd je toch. Ze zijn goed gevoed, hebben droge enkels – ook hier aan elkaar vastgebonden aan een touw – zien er vriendelijk uit en volgens Paco zouden ze zeer geschikt zijn in het Teneriefse landschap. Ik moet natuurlijk wel een beetje op zijn mening af gaan. Hij had er wat zadels en hoofdstellen bij en ik heb, dacht ik, een goede deal gesloten. Hij vroeg zo’n fl. 2.000,- per paard, maar als ik de hele bups tegelijk kocht: fl. 13.000,- gulden. Ik heb er fl. 10.000,- van gemaakt, inclusief zadels en hoofdstellen, waarvan vijf nieuwe, en hij is uiteindelijk accoord gegaan. Deze stal had hij namelijk zelf van iemand gekocht, althans zo heb ik dat begrepen. Hij gaat nu informeren hoe de paarden naar Tenerife vervoerd moeten worden en prijzen opvragen.

Nou, dat is wat. Gisterenavond kwam Paco in gezelschap van onze Ingrid, de Duitse secretaresse (en vriendin) van Frank. Die had het beter gevonden dat zij bij onze besprekingen aanwezig zou zijn omdat zijn paard, een hengst die hij hier gekocht had, mee vervoerd moet worden naar Tenerife. Ingrid is een leuke meid, aardig en mooi, lang blond haar en ze spreekt zo te horen goed Spaans. Ze logeert bij mij op de kamer en hoe lang ze blijft hangt af van de verdere ontwikkelingen.

De ochtend daarna was Paco weer hier en deed de volgende voorstellen: vliegtuig zou fl. 8000,- gulden kosten alles bij elkaar en een schip zo’n fl. 4000,- gulden. Ik schrok ervan, zo duur! Hij bellen en bellen en ten slotte had hij een vrachtboot gevonden die de paarden zou willen vervoeren voor fl. 2000,- gulden totaal. Daar had ik wel oren naar, dus zijn we vandaag met z’n drieën naar Sevilla gereden om verder te informeren. Een prachtige route gereden van zo’n 500 km. over de bergen van de Sierra Nevada. Schitterende uitzichten, echt genieten geblazen, maar ik stierf van de kou. Meneer had namelijk de hele rit zijn raampje open staan aan zijn kant en ik zat achterin die kleine volkswagen op de sneeuwgrens van de immense bergen te blauwbekken. Hij vertikte het om hem dicht te doen, want hij had, om zo maar eens te zeggen, last van flatulentie, oftewel: hij zat constant poepjes te laten.
We zijn naar de haven aan de Guadalquivir gereden en bij een rederij heeft hij Ingrid en mij in een restaurantje gedropt. Alles lijkt goed te gaan, maar er is een moeilijkheid: het schip is een containerschip en de paarden mogen alleen in kooien tussen de containers staan. Dus moeten we op zoek naar kooien en dat gaat weer geld kosten. Morgen gaan we er op af. Op de terugweg zijn we nog naar zijn huis in Malagá gereden waar we hartelijk ontvangen werden door zijn vrouw. Een mooi huis, welke ze aan het uitbouwen zijn omdat zijn dochter gaat trouwen en daar komt wonen. Dat is normaal in Spanje. Terwijl de ouders werken kunnen opa en oma op de kleintjes passen. Afijn, morgen schrijf ik je weer en doe ik de brief op de post. Ga nu naar bed, want ik ben bek af.

Opwindende tijden

Ik heb Ingrid naar huis gestuurd! Ze had Frank gebeld over de gang van zaken en vertelde me dat ze zou blijven tot alles achter de rug was, en dan naar Santa Cruz zou terugvliegen. Ze is hier nu al een week en ik weet nog steeds niet waarom. Ze voegt niets toe, draagt niets bij en sinds ik gehoord heb dat ik haar verblijf moet betalen, heb ik haar gezegd dat daarvan absoluut geen sprake kan zijn. Ik heb niet gevraagd of ze wilde komen, Frank heeft haar zelf gestuurd. Ze duwde me nota bene de kosten van haar ticket onder mijn neus: of ik maar zo goed wilde zijn… Enfin, ik hoop dat die twee nu doorhebben, dat ze eerst maar moeten overleggen en dat ik me trouwens alleen heel goed weet te redden. Nu is ze boos, jammer dan.
Terzake. Paco en ik zijn op zoek gegaan naar verhuur van kooien. Man, als je ziet bij wat voor bedrijven ik sta om zaken te doen: om je rot te lachen. Maar huren is niet mogelijk, ik kan ze kopen en basta! Nou dat doe ik niet, kost me omgerekend 60,- gulden per kooi en dat doe ik niet. Wat moet ik ermee daarna? Paco overlegt nu met de containmaestro of de paarden niet zonder kooi een plaatsje op het schip kunnen krijgen. Ze hebben afgesproken, dat ze precies in het midden van het schip, tussen de containers komen te staan en hij, voor wat handgeld, ook voor de verzorging zal zorgen. Op de vraag met welke maatschappij ik wilde vliegen in verband met een ticket naar Santa Cruz, heb ik hem gezegd dat ik bij de paarden wilde blijven. Hij was verbijsterd en vond dat ik dat zeker niet moest doen. Toen ik hem probeerde duidelijk te maken dat het wel mijn werkkapitaal was dat op die boot stond, keek hij vertwijfeld. Zo mooi zei ik het niet hoor: ik maakte gebaren van geld verdienen en no, no avion, en hij begreep het!
Als het goed is varen we vrijdag naar Tenerife vanuit Sevilla. Hij belt zich suf, want het is bijna Kerstmis en dan zijn ook veel zeelui op vakantie en zijn er minder vaarten. SPANNEND!!!

Naar Sevilla

Nog even gauw een berichtje, want ik moet gaan pakken. Morgen vertrekken Don Paco en ik vroeg naar Sevilla, dit keer niet over de bergen hoop ik. Als het goed is komen we in de namiddag aan en word ik in een hotel gedropt. De volgende dag haalt ie me weer op om naar de haven te gaan. Dann geht's los, baby!
Gisteren allerlei papieren moeten tekenen en heb ik een voorschot betaald. Ook heb ik een verrassing: Paco had een nest jonge hondjes en neemt morgen een puppie voor me mee voor de kleine Rims. Niks tegen hem zeggen, hoor, want dat is een verrassing. Paco regelt verder alles met het vervoer van de paarden dus daar heb ik geen bemoeienis mee, gelukkig! Ik heb even genoeg van het handelen onder die minachtende blikken van die kerels hier. Negen paarden gaan naar de boot, inclusief de hengst van Frank. Ik heb ook de namen van de paarden, maar welke bij wie hoort weet ik nu even niet meer. Het zijn: Piropo, Sevillano, Sevillana (beide schimmels), Furiosa, Holandesa, Viuda, Juno en Hilda. Leuk he? Hilda is trouwens drachtig, dus hebben we er eigenlijk 9!
Nou lieverd, ik zal op de boot geen post kunnen sturen, maar zal voor zover mogelijk alle avonturen opschrijven. Niet wanhopen dus als je even niks hoort. Heel veel liefs aan iedereen en voor jou en de kleine dikke zoenen.

Fieke (oftewel Josefina, zoals ze me hier noemen!)