Hoofdstuk 72: Plannen voor Holland

Puerto de la Cruz, 11 mei 1974

Lieve allemaal,

Een paar dagen geleden is Edward bij ons geweest en bij het drinken van een kop koffie vertelde hij dat hij en Nora definitief naar Holland zullen vertrekken. Hoogstwaarschijnlijk wisten jullie dat al, maar voor ons kwam dat als een verrassing. Hij kan het hier niet meer bolwerken, de klanten waar hij voor werkt betalen op dit moment zo traag dat ze niet weten hoe ze verder moeten rondkomen. En het feit dat zijn garagehouder veel belangstelling toont om zijn auto, die nu hier geïmporteerd is, van hem te kopen maakt het de zaak wat gemakkelijker omdat ze dan genoeg geld hebben om alles te regelen en de reis terug te betalen. Na veel gepraat bleek ook dat hij zijn lening voor de donkere kamerspullen niet terug kan betalen, maar dat vermoeden hadden wij al lang. Hij zal alle spullen aan mij teruggeven. Of ik daar blij mee moet zijn is een tweede, zelf heb ik al die apparaten ook, dus als ik terug ben probeer ik het te verkopen. Maar goed, van een kip zonder veren valt er weinig te plukken en wij hebben verder best begrip dat zij het hier op het moment niet meer zien zitten. Nog later, de koffiekopjes hadden al plaats gemaakt voor wijn- en bierglazen (met inhoud), kwam ik met het plan om met ze mee te gaan. Ik wilde toch al naar Nederland om mij te oriënteren voor het maken van 4-kleurenlitho’s, en sinds kort ook voor het bedienen van een offsetpers. Het lijkt mij geweldig om het werk wat ik op mijn tekenbord maak ook verder zelf te drukken. Als reclamestudio heb je dan weer nét dat even meer dan een andere studio! Ik mag dan wel op de grootste drukkerij van Nederland hebben gewerkt, een offsetpers heb ik nog nooit aangeraakt. De bedrijfsleider van Broos in Amsterdam had mij al eens uitgelegd dat het werken met een kleinoffsetpers eigenlijk een eitje is, maar tussen zeggen en doen zit, naar mijn mening, toch een wereld van verschil. Overigens zat ik van de week ergens een biertje te drinken toen ik in gesprek kwam met een Duitse jongen die mij vertelde dat hij werkte bij een projectontwikkelaar en daar onder andere ook een kleinoffsetpers bedient. De eigenaar blijkt een Hollander te zijn. Ik ken hem niet, zelfs nog nooit gezien, maar ik weet bijvoorbeeld wel dat de man van een Hollandse vriendin van Fieke, die hier vlakbij woont, daar als manager werkt. Ze ontwikkelen en bouwen appartementgebouwen. Rimsky speelt regelmatig bij het dochtertje van die vriendin, die iets jonger is dan Rimsky. Ze spreekt, net als Rimsky, Spaans en Hollands en samen spreken ze een soort ‘eigen’ taal met elkaar, wat best grappig is om te horen. Maar dat terzijde, besloten is dat wij met de auto gaan, voor ons drieën is dat uiteindelijk veel goedkoper en er kunnen veel spullen van Ed en Nora mee. En we zien ook nog wat, want geen van ons is ooit op het vasteland van Spanje geweest! Tegen het eind van de maand proberen wij een ticket te krijgen voor de ferry naar Cadiz. Vandaar met de auto dus verder, via Sevilla naar Madrid, over de Pyreneëen en langs de westkust van Frankrijk richting Holland.
Fieke vindt het maar niks, maar ze begrijpt wel dat er iets moet veranderen, want het werk wat ik nu doe levert te weinig op om van te leven en onze reserves raken langzamerhand ook op. Oké, ze werkt nog steeds voor de cerámica van Vincente, maar dat levert eigenlijk ook maar weinig op. Haast is dus geboden om andere mogelijkheden aan te boren, vandaar dus dat ik de knoop heb doorgehakt om naar Nederland te gaan. En het zou natuurlijk fijn zijn als ik een maand bij jullie kan komen wonen. In mijn eigen, oude en vertrouwde kamer.

Gisteren ben ik nog even naar La Matanza gereden om nog een paar dingen met Edward te regelen wat de terugreis betreft, maar zover ben ik niet gekomen. Toen ik de poort binnenkwam op weg naar de studio van Edward zag ik Helen op haar terras. Ze lag te zonnen terwijl een pickup, die ze buiten had gezet, een plaat aan het afspelen was. Een groot glas wijn naast zich, ja, wat wil je nog meer. Toen ik haar begroette schrok ze wakker, althans, zo leek het. Ze vroeg of ik misschien ook zin had in een glas wijn en omdat ik toch de tijd voor mezelf had liet ik me makkelijk overhalen. Al pratende werd het later en later en toen ze vroeg of ik de plaat wilde omdraaien omdat er al een tijdlang geen muziek meer klonk zag ik iets ongelooflijks: de plaat was door de warmte helemaal gesmolten!! Als een zwarte pannenkoek droop de zwarte derrie over de draaitafel, er was geen redden meer aan. Inmiddels kwam Edward ook nog voorbij op weg naar huis, zodat ik hem toch nog kon meedelen dat wij donderdag 30 mei met de boot naar Cadiz zullen vetrekken. Hoeven ze dus ook geen huur meer voor de volgende maand te betalen, wat weer een meevallertje is. Het wordt dus serieus.
Ik weet niet, of ik voor die tijd nog zal schrijven, maar ik schat dat wij ongeveer een week later in Holland arriveren (ik heb geen idee hoe lang de bootreis duurt) en naar ik begrijp zullen ook Nora en Edward bij jullie blijven slapen. Het wordt nog druk in de Fahrenheitlaan!
Maar voorlopig wens ik jullie, vanuit Tenerife, ook namens Fieke en de kleine Rims, het allerbeste toe en naar het zich laat aanzien zien wij elkaar al vrij snel. Leuk!

Rimsky