Sorry, dat ik je zonder Rimsje terug liet gaan naar Holland. Maar ik ben zo blij dat ik de kleine weer bij me heb, ik kon echt niet wéér afscheid van hem nemen. Hij is zo hartstikke lief, maar wel een beetje alleen. Hij loopt de hele dag op de Plaza Toros met Paquito te zeulen en neemt hem overal naar toe.
Don Pepe is gek op hem en gaat met hem op sjouw: de stiertjes drinken geven, en de burroquito, een oude ezel die hier achter op de bananenplantage graast. Hij heeft hem laatst op zijn rug gezet, maar dat vond ie helemaal niks. Heb ik een foto van gemaakt, dus die zie je wel. Verder is ook Don Carlo een schat, je weet wel, die man van dat kruidenierswinkeltje onder aan de straat. De ’bocadilloman’, noemt de kleine hem, heerlijk broodjes maakt hij voor ons klaar. Af en toe eten we in het Steakhouse of we gaan ‘naar beneden’ (de stad in). We hebben een restaurantje gevonden, Zwitsers, waar we heerlijke kipschnitzel met rijst en doperwten eten en Rimsky is er gek op. Nee, dat doen we niet veel hoor, want dat kost teveel geld, maar vaak eten we alleen soep met een broodje, dat ’s avonds wordt afgewisseld met een broodje met soep. Dus af en toe bijtanken met wat vlees voor Rimsky kan dan geen kwaad.
Het is even geen goed weer hier, het regent maar het is niet koud. Niettemin heb ik veel aanloop, dus die reclamefolders in die hotels beginnen te werken. Natuurlijk nog steeds niet naar de zin van Frank, want ik verdien niet genoeg om hem te betalen: hij wil nu elke week geld zien, dat is wat makkelijker voor mij, dénkt hij. Ik moet echter ook eten en de paarden ook, dus… heb ik hem gezegd: als er genoeg overblijft ben jij weer aan de beurt. ”Joost,” zegt hij dan (hij noemt me Joost als hem iets niet bevalt), ”je moet meer reclame maken en vaker uitrijden, ook ’s avonds”.
Dat doe ik al, maar ik ga niet uitrijden ’s avonds! Ik geef les, zoveel ik kan, en zolang ik kan, vaak zelfs met Rimsky in mijn armen. Soms ligt hij met zijn hoofdje op mijn schouders te slapen terwijl ik roep: ”Absätzen tiééééeeef” of in het Engels loop te commanderen: ”Up, down, up down”. Hij slaapt gewoon door!
Bob en Carol: jut en jul. Heerlijke mensen, hè? Kom ik ’s ochtends met de kleine aan de hand in de manege (Frank heeft trouwens die vlaggen weggehaald: ik had er geen zin in om elke morgen en avond 12 van die dingen te strijken enz.) dan hoor ik Bob op afstand al zingen. Hij heeft een prachtige stem en zingt Bob Dylon. Dan is mijn dag al goed, zweer ik je. Ik kwam laatst ongemerkt de stal in en zag hem aan het werk. Met grote halen schepte hij stro en poep onder de paarden vandaan en toen Pajarito niet opzij ging, pakte hij hem bij zijn kont en zette hem zo opzij. Beresterk is die goser. Niet bang uitgevallen ook: hij heeft gisteren Ingrid van het terrein afgebonjourd. ”Don’t like her very moech,” verklaarde hij in plat Engels, waar alle u’s oe’s zijn geworden. Ze bemoeit zich overal mee, maar dat wist je al. Carol is een schat en neemt het uitrijden vaak uit handen zodat ik met Rimsky leuke dingen kan doen. Hij mist een maatje, is erg op zichzelf. De vriendin van Jan, Loes, die binnenkort op het eiland komt, heeft twee dochters: Irma en Tanja. Irma is van Rimsky’s leeftijd en komt met haar mee. Dan heeft hij alvast een kameraadje.
Verder verlang ik naar de volgende keer dat je komt: eind februari heb je beloofd? Hilda staat op springen, dus dan kunnen we bij je komst ons nieuwe veulentje vieren! Dan hebben we negen paarden! Het lijkt me heerlijk om dat veulentje zelf ‘te leren’ straks, misschien met het prachtige hoofdstel, dat je voor me hebt meegebracht. Eerlijk gezegd is Hilda de enige die er een beetje mee loopt!
Die andere paarden zijn die candarre zo gewend: die voelen dat zachte Hollandse bit niet eens. Wat een verschil van opvoeding: is de Spaanse methode te Spartaans of de Hollandse te soft. Dat vraag ik me steeds meer af, vooral als ik voel hoe Furiosa vaak onder me uitschiet. Stel dat ze geen candarre in had! Ik moest laatst in haar oren bijten om op haar rug te kunnen klimmen. Verschrikkelijk, wat een wildebras, ze doet haar naam echt eer aan.
Schat, ik schrijf je gauw weer en zal de kleine alvast een dikke zoen van je geven. Schrijf gauw hoe het met iedereen in Holland gaat en Martin en Ina ook: dikke kus! (je heb ze toch wel bedankt met iets leuks voor de zorg aan Rimsky?)
Bis Zum! Je Fieke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten