Lieve allemaal,
Fieke is dus weg, samen met Carol naar Portugal. Het is zaterdagavond rond 19.00 uur (Tenerife-tijd). De kleine zit op de wc en Paquito ligt snuivend te kijken waar al die luchtjes vandaan komen! Zelf weet ik het dondersgoed, want de laatste dagen kook ik zelf. Rims zegt dan ook eerlijk dat hij het niet zo lekker vindt, ik denk het alleen maar. Maar Paquito lust alles, ik geloof zelfs dat hij onrijpe bananen lekker vindt!
Boodschappen doe ik met een woordenboek. Allereerst schrijf ik op wat ik moet hebben, daarna zoek ik het op in een woordenboek (Duits/Spaans helaas), waarna ik het in de winkel vraag als ik het zelf niet kan vinden. Soms begrijpen ze me niet, ik denk door mijn uitspraak. In dat geval verander ik ter plekke van menu voor die avond. Nee, zo helemaal alleen is niks en ik hoop maar dat Fieke heel snel terugkomt. Ik weet alleen niet wanneer.
Van de week ben ik nog naar de advocaat geweest (samen met Norbert, een Duitse jongen die ook voor Fieke veel heeft gedaan en haar uiteindelijk ook de tip heeft gegeven voor het adres in het zuiden) om me voor te laten lichten wat Frank wel en niet kan doen. Nou, in principe is er, behalve de correspondentie, geen contract en ook geen overeenkomst hoe lang we moeten blijven.
Het enige wat ons overblijft is om het hard te spelen en niet betalen tot het borgbedrag is opgebruikt, daarna moet maandelijks gewoon de pacht worden betaald. Hoeveel Fieke nu precies allemaal heeft gedokt weet ik niet, dat moeten we bij haar terugkeer nog eens goed uitzoeken.
Door het feit dat Fieke in Portugal zit heb ik nu ook een mooi argument om geen pacht te betalen omdat ik geen geld van de bank kan halen. Het plan is om zodra Fieke terugkomt de paarden naar een andere stal over te brengen. Ook voor deze voorlopige onderdak voor de paarden heeft eerdergenoemde Norbert gezorgd. Maar daar moet ik nu snel achteraan en samen met Bob naar La Oratava gaan om naar die stal kijken.
Voorlopig hebben we plannen genoeg, de zaak draait gewoon door, alleen het weer is momenteel vrij slecht.
Vrijdag, gister dus, ben ik samen met de kleine naar het noorden van het eiland geweest. Dat is dus het gebied achter de hoofdstad Santa Cruz. Bijzonder mooi, deed enigszins aan Oostenrijk denken, uitgestrekte bossen met bomen die, zo wordt gezegd, alleen dáár voorkomen. Het is echt een eiland vol tegenstellingen, van fris groen tot dor en kaal. Van zwarte zandstranden tot de besneeuwde top van de vulkaan El Teide. Heel mooi.
Ook zijn we nog naar de boot geweest en ik moet constateren dat ze keihard hebben gewerkt. Ronald is tenminste zo bruin als een cocosnoot en heeft enorme spierballen gekregen, althans, dat denkt hij zelf! Ik geloof dat hij het erg naar zijn zin heeft en gelukkig is. Om de paar dagen komt hij naar ons toe maar dat zal wel hoofdzakelijk voor de douche zijn! Maar het is dan wel altijd gezellig.
Vanmorgen heb ik een brief van Martin ontvangen en er uit begrepen dat de vrouw van John vandaag nog niet voorgoed zal overkomen. Dus komt het geld van jullie ook niet mee. Een morele opdonder voor John en honger lijden voor Ronald, want hij laat John onder geen voorwaarde barsten (wat dat betreft heeft Ronald principes) en zal hij niet eerder rusten voordat de boot helemaal klaar is. En er is al heel wat werk verzet.
En nu moet alles stop gezet worden omdat die vrouw niet eerder wil overkomen voordat er een opgemaakt bedje voor haar klaar staat. En erger, straks zullen ze weer opnieuw moeten beginnen, want alles wat afgebikt is en niet snel in de verf wordt gezet gaat door dat zoute water meteen roesten. En ze waren zo blij met alles wat ze hadden gedaan. Sneu hoor!
Puerto de la Cruz, 17 april 1972
Vannacht, ik lag nogal vroeg in bed, stonden plotseling Ronald en John aan mijn bed. Hoe ze binnengekomen zijn is mij een volkomen raadsel. John was helemaal overstuur omdat zijn vrouw niet was aangekomen, maar ik kon hem, aan de hand van Martin’s brief, uit de droom helpen.
Volkomen stijlloos dat zo’n wipkip niets van zich heeft laten horen. Geen brief, geen telegram, nada, niets…
Om 10.00 uur ’s avonds zijn ze weer naar het vliegveld terug gegaan voor het laatste vliegtuig uit Amsterdam. Maar ook daarmee was ze niet aangekomen. Daarna zijn ze meteen hierheen gereden.
John stond er op om kost-wat-kost naar Holland te reizen, maar zo laat in de avond is het makkelijker gezegd dan gedaan. Allereerst had hij geen geld, althans voor een ticket, en of ik het hem kon lenen.
Zelf kwam ik niet verder dan fl. 300,- in peseta’s (‘al’ ons geld staat op de bank en ik kan er niets van af halen zonder Fieke, trouwens in de nacht is geen bank open, zelfs niet in Spanje), de rest zou hij van een paar andere Hollanders lenen.
Gevolg: ik zit nu nog maar met een paar honderd peseta’s en hoop maar dat Fieke snel terugkomt. Ook wat John betreft, ik krijg nù al zo’n fl. 850,- van hem.
Uiteindelijk heb ik hem toch geholpen, ik begrijp zijn situatie volkomen en ik neem aan dat, als jullie deze brief lezen, John al bij jullie is geweest. Misschien kunnen jullie er op aandringen dat hij zo snel mogelijk terugkomt! Het is een vreemde knakker, ik denk, op zijn manier, wel betrouwbaar maar hij heeft rare streken. Zowel Ronald als ik hebben hem volkomen onder controle en als Martin er straks ook bij zal zijn komt alles perfect in orde, denk ik.
Op dit moment is Ronald al twee uur aan het paardrijden met Bob en komt straks weer terug om bij ons te eten. Misschien wel voor de laatste keer, hij kent mijn kookkunsten nog niet!
Nu nog een klein briefje voor Edward.
Hallo beste Edward,
Je hebt natuurlijk alles al kunnen lezen, dus laat ik verder alle berichten over hier voor wat ze zijn.
Al naar de militaire keuring geweest? Zeer binnenkort heb ik je medewerking nodig voor een paar klusjes: een paar ontwerpen, werktekeningen en cliché’s hiervan. Met bestaande cliché’s kan de Spaanse drukker geen bokken schieten, hoewel ze op dat punt tot veel in staat zijn.
Maar oké, zoals je weet heb ik voor onze manegenaam altijd de Stencil plakletter gebruikt (Uiling in Zeist verkoopt ze).
Zorg alvast dat je onze nieuwe naam: RANCHO EL DORADO in hetzelfde lettertype plakt, een beetje compact, dus niet teveel wit tussen de 3 woorden. Binnenkort krijg je dan de (korte) teksten en een schets alsmede foto-materiaal opgestuurd.
Doe ook hetzelfde voor de m.s. LINDA, maar gebruik daarvoor een lettertype naar eigen keuze, maar geen schreefletter. Boven op zolder staat een grote doos met een letterproef van Uiling. Misschien zelfs nog een map met allerlei plakletters. Kijk er zelf maar even naar.
Veel liefs van jullie beide Rimsky’s
PS. Oh ja, Ed, en niet zoveel schrijven hoor! Ik kan het niet bijna niet bijbenen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten