Lieve allemaal,
Laat ik beginnen met jullie, ook namens Fieke en de kleine Rims, allemaal een heel goed en vooral gezond 1974 toe te wensen. Ik heb inmiddels begrepen dat Oud en Nieuw bij jullie erg gezellig is geweest maar dat het gemis van Edward, Nora en ons beiden groot was.
Maar maak je geen zorgen, ook wij hebben Oud en Nieuw gezellig doorgebracht. Misschien een tikkie anders als bij jullie. Zoals ik al eerder schreef hebben Edward en Nora en wij eerst thuis oudejaarsavond gevierd en daarbij alvast een bodempje gevormd voor het grotere werk later in de avond!
In Puerto de la Cruz hebben wij eigenlijk een vaste bar waar wij meestal naar toe gaan en waar het een trefpunt is voor iedereen die wij kennen. Deze alcoholrijke uitspanning heet Steve’s Bar, uiteraard genoemd naar de Engelse uitbaatster Steve. Een lange, blonde schone waar het goed toeven is.
Voor we naar deze bar gingen hebben we ons laten overhalen om eerst een drankje te drinken bij Bar Berlin, en het laat zich natuurlijk makkelijk raden dat hier overwegend publiek komt van Duitse komaf.
En vóór Bar Berlin troffen wij Volkhart aan in een enigszins aangeschoten toestand. Volkhart is de Duitse financier van ons blad Donde y Que. Fieke en ik hebben hem vlak voor de Kerstdagen wat beter leren kennen omdat hij Theo en Helen en Fieke en mij als dé mensen achter Donde y Que had geïnviteerd voor een etentje. Behalve wij was ook aanwezig onze Spaanse directeur. In Spanje is het wettelijk verplicht om een Spanjaard als directeur aan te stellen. In feite een stroman die alleen zijn naam er aan verbindt. Antonio is een bijzonder vriendelijke en bescheiden man die in het dagelijks leven een administratiekantoor in Puerto de la Cruz runt en verder geen bemoeienis heeft met ons blad, behalve dan met dit soort gelegenheden.
Het etentje werd, hoe kan het anders, gegeven in een hotel van een Duitse eigenaar met in de keuken een Zwitserse kok. Deze combinatie garandeert een goede maaltijd, althans wat mijn smaak betreft.
Maar goed, in Bar Berlin (natuurlijk ook één van onze adverteerders) kwamen wij net aanlopen toen Volhart hardhandig de tent werd uitgebonjourd. Wij kwamen natuurlijk voor hem op en namen hem weer mee naar binnen wat ons niet in dank werd afgenomen. Maar nu hij meer support had durfde niemand hem er weer uit te smijten. Toen wij op het laatst meer Duitse schlagers hadden gehoord dan wij kunnen verdragen togen wij naar Steve’s Bar waar veel Hollanders zich plegen te verzamelen, traditiegetrouw met een glas in de rechterhand. En de een heeft nog een grotere bek dan de ander, want ja, het blijven natuurlijk wel Hollanders! Maar uiteindelijk is het wel een gezellige avond geworden die duurde tot zonsopgang. Wel prettig hoor, met zonlicht naar huis rijden!
Nieuwjaarsdag hebben wij doorgebracht in alle rust en met koppijn, nee, voorlopig komt er bij ons geen druppel alcohol meer in huis. En dat zeg ik niet alleen, half Tenerife heeft namelijk dezelfde goede voornemens.
Ik wens jullie het aller, allerbeste en ook namens Fieke en de kleine het allerliefste toegewenst.
Rimsky
