Lieve allemaal,
Na het afscheid op de camping reden Fieke, Rims en ik richting Madrid. En omdat wij pas na het avondeten waren vertrokken werd het onderweg al aardig donker, maar dat was dan ook de bedoeling, omdat wij ’s nachts zouden rijden om ’s morgens in Cadiz aan te komen. We passeerden Madrid, Toledo, Cordoba en tegen het eerste ochtendgloren Carmona! En onwillekeurig kneep ik mijn billen bij elkaar. Maar de auto reed als een zonnetje en zonder kleerscheuren kwamen wij het, voor mij én de auto, beruchte plaatsje door. De hele reis heeft Rims geen oog dicht gedaan en bleef maar doorkletsen en zo hield hij mij eigenlijk goed wakker. Ik denk dat hij opgewonden was voor z’n eerste zeereis en hij begreep maar niet hoe de auto op de boot meekon. Tegen zonsopgang passeerden wij Sevilla en kwamen om ongeveer 8.00 in de morgen Cadiz binnenrijden. Maar het was opvallend stil terwijl om die tijd spitsuur zou moeten zijn. In de buurt van de haven hebben wij in een bar een kop koffie met een croissantje besteld en vroegen meteen de weg naar het kantoor van de rederij waar onze tickets klaar zouden liggen. De eigenaar stemde ons niet bepaald vrolijk toen hij vertelde dat het een feestdag was en iedereen vrijaf had. Vandaar dat het dus zo stil was! Of het kantoor van de rederij open was kon hij ook niet met zekerheid zeggen. Ik kon haast niet geloven dat zo’n kantoor dicht was, maar je knijpt hem wel. Enfin, om de spanning niet al te hoog op te laten lopen, het kantoor was wel open en onze tickets lagen, geheel volgens afspraak, klaar om mee te nemen. We kregen een mooie hut toegewezen voor 3 personen met badkamer en toilet, dat was in ieder geval wel zeker. Alleen... aan de aanlegsteiger was geen spoor van een boot te bekennen en onze auto stond ook als enige op de oprijstrook. Ergens voelden wij ons niet helemaal op ons gemak en we besloten om maar te gaan wandelen in de omgeving van de haven, want het vertrek van de boot stond gepland voor het eind van de ochtend. Cadiz is een prachtige stad, vol nauwe straatjes, uitkomend op grote pleinen met prachtige kerken. Het park langs de haven is ook al zo bijzonder. Er staan ficusbomen, reuzehoog met enorm dikke stammen en takken, nee, zó hadden wij ze nog nooit gezien. Terwijl de ficusbomen bij ons huis in Puerto de la Cruz ook niet kinderachtig waren. Kortom, we keken onze ogen uit en voor je het weet is de tijd om en moet je je nog haasten ook. Bij de haven zagen we gelukkig de boot al liggen en we waren ook maar net op tijd om meteen de auto de boot op te rijden.
Al met al was de bootreis geweldig leuk, Rimsky genoot, Fieke was nu eens niet zeeziek en onze hut was uiterst comfortabel. Tijdens de terugreis kwamen Fieke en ik tot het beslissende besluit om op Tenerife alle zaken af te handelen, de Sunbeam en de tv te verkopen, onze spullen in te pakken en terug te keren naar Nederland. Geld om iets nieuws op te starten hadden wij niet meer en de situatie op Tenerife is, zoals wij al hadden verteld, niet bepaald rooskleurig. Het toerisme is inmiddels wel weer op gang gekomen, maar het is niet meer zo als vroeger. Veel zaken hebben de deur gesloten, evenals hotels die dicht zijn. Misschien wordt het allemaal wel weer beter, maar zo lang kunnen wij het financieel niet uitzingen…
Op Tenerife zijn we meteen op zoek gegaan naar een grote krat om onze spullen te laten vervoeren en die vonden wij uiteindelijk bij de Fiat-garage, we mochten het voor niets hebben maar moesten dan wel zelf zorgen dat het weg werd gehaald. Makkelijker gezegd dan gedaan, hoe krijg je een kist van 1,5 kubieke meter zo’n garage uit? Maar daar hadden ze bij Fiat wel een (Spaanse) oplossing voor, gewoon op de imperial, vastbinden met wat touw en voila..!
De kist mag bij vrienden van Edward op het erf staan en daar kunnen wij ook alles inladen. Vandaar wordt de volle kist opgehaald en naar de transporteur vervoerd. Die zorgt dat de kist in Rotterdam aankomt, en daar moeten wij dus maar op vertrouwen.
Inmiddels is die krat inderdaad op de plaats van bestemming, in de garage hadden ze voor mij de kist nog op de imperal gezet, maar bij Pieter (waar de kist mocht staan) moest het ding weer van het dak af en daar stond ik dan nu alleen voor! Ik bespaar jullie het verhaal van de ellende om die kist van mijn imperial af te krijgen, want ik wilde natuurlijk geen schade aan de auto, maar gelukkig kreeg ik hulp van de hulpvaardige postbode die net voorbij kwam.
Zelf moeten wij nog tickets voor de boot regelen en dan horen wij ook meteen wanneer de boot vertrekt. Wij komen dus met de auto naar Holland en kunnen zo ook nog heel wat meenemen. Al met al zal het ongeveer eind september worden dat wij bij jullie voor de deur zullen staan! Maar over een juiste datum zullen wij natuurlijk meteen telefonisch berichten.
Wij hopen dat jullie zelf ook een goede reis naar Holland hebben gehad en horen graag hoe een en ander is verlopen.
Inmiddels groeten wij jullie uit een warm Tenerife die wij met pijn in ons hart gaan verlaten. Het zij zo!
Veel liefs van Fieke, Rims en van mij en nog reuze bedankt voor de grandioze vakantie.
Rimsky
