Lieve allemaal,
Bedankt voor je uitvoerige brief wat Oma betreft. Ik ben blij om te weten wat er zoal gebeurd is. Ergens weet je dat zoiets ooit zal gebeuren, maar als je dan ‘het bericht’ krijgt wordt het toch altijd weer een grote schok. Op zo’n moment voel je je ook heel ver van huis.
Toen Jaap bij ons kwam om ons het bericht door te geven was Ronald er toevalligerwijs ook, hij vernam het dus gelijktijdig met ons. Het leven gaat echter verder, hoe hard het ook klinkt, zowel voor jullie als voor ons.
Allereerst dit, Ronald zijn ogen zijn in uitstekende conditie, door snel ingrijpen van John heeft Ronald er niets aan overgehouden en dat stelt gerust. Of hij overigens nog iets aan zijn studie doet weet ik niet en ik kan het ook niet controleren. Dat stelt dus minder gerust.
In het weekend is hij vaak bij ons en gaat dan mee met de paarden.
Zoals ik al vertelde stond mijn oude schoolvriend Jaap plotseling voor onze neus, hij logeert hier ergens in de een of andere duur hotel en inmiddels hebben wij ook zijn nieuwe partner Paula leren kennen.
Jaap hadden wij voor het laatst in De Meern gezien waar hij ons op een avond bezocht. Hij vertelde toen al dat het niet goed ging met zijn huwelijk en dat er scheiding op komst was. Ook had hij het over zijn plannen om het bedrijf, dat hij van zijn vader had geërfd, te gaan verkopen.
Je weet misschien nog dat ik vaak op de zaak van zijn vaders ben geweest, een modelmakerij, omdat ik toen avond aan avond meehielp om een ouwe zeilboot weer helemaal op te knappen. We hebben er met z’n drieën hard aan gewerkt, nieuwe ombouw, schuren en lakken. Dezelfde zeilboot trouwens waarmee wij later elk weekend in Loosdrecht aan het zeilen (en soms kamperen) waren. Mooie tijd was dat.
Jaap is eigenlijk als vanzelfsprekend in het bedrijf van zijn vader gekomen, maar echt van harte was dat niet. Toen hij een goed aanbod van een groter bedrijf kreeg heeft hij, zeer tegen de zin van zijn twee zusters in, de knoop doorgehakt en alles verkocht.
Met een groot kapitaal op de bank is hij nu dus zoekend naar nieuwe uitdagingen en Tenerife heeft zijn hart gestolen. Volgens zijn zeggen komt hij terug om te kijken wat er voor mogelijkheden zijn om hier iets te beginnen.
Maar dat wachten we maar af.
Afgelopen vrijdag zijn de paarden dan eindelijk verhuisd naar La Oratava! Frank is voor langere tijd in Londen dus weet nog van niks. Wij kunnen nu tijdelijk onze paarden onder brengen in de stal van Onno, trouwens ook een Hollander.
La Orotava ligt even buiten Puerto de la Cruz, een leuk, typisch Spaans stadje iets hoger in de bergen.
De stal is leuk en wij huren het voor een schijntje ten opzichte van de stal op Plaza Toros. Met een paar man hebben wij onze paarden en zadels uit de stal gehaald en naar La Oratava gebracht. Frank zal wel woest zijn als hij zijn stal binnenkomt en alleen nog zijn eigen paard ziet staan!
Van Carol hebben wij tot dusver nog niets gehoord en gedurende de tijd dat we nu hier zijn gaan we de paarden, onder begeleiding, verhuren aan Spanjaarden en vaste klanten. Als zodanig blijft de zaak doordraaien en kunnen we straks in het zuiden rustig aan doen.
We wachten maar af tot Carol terug is op Tenerife, voor die tijd gaan wij geen actie ondernemen.
De stal huren wij dus van onze mestophaler die verder in de bergen met zijn vader een champgnonkwekerij heeft. In zekere zin helpen we elkaar dus. Onno, zoals hij heet, is een aardige vent die ons volstopt met champignons. Erg lekker en je kunt er veel gerechten mee maken. En daar maken we dan ook veel gebruik van, tot we geen champignon meer kunnen zien!
Inmiddels heeft Fieke eindelijk de gelegenheid gehad om Tenerife ook te leren kennen. We hebben, nu de paarden een nieuw onderdak hebben, even de gelegenheid gehad om een dag het eiland rond te rijden. Veel gezien, maar zeker nog niet alles. Hoogtepunt is toch de krater met de vulkaan, de weg slingert zich dwars door gestolde lavavelden vol prachtige kleuren. Is gewoon niet na te vertellen. Je moet het gewoon zelf zien!
Wat John betreft, die is inderdaad de dag na mijn telegram teruggekomen. Over Madrid, wat echter niet meer nodig was. Natuurlijk was mijn oordeel over zijn vrouw onredelijk, maar John is een slap figuur die gewoon iemand nodig heeft om hem zakelijk te begeleiden. Ik denk beslist dat Martin dat wel kan.
Wat bedoelde je eigenlijk dat ik niet moest worden zoals ‘die vrienden’ van Fieke? Fieke haar vrienden zijn ook mijn vrienden en daar is niks mis mee. Carol is een heel serieus type, dan is er Carol’s vriend Bob, onze staljongen, een jongen die er uit ziet als een hippie maar een hart heeft van goud, staat dag en nacht voor ons klaar. Is zo sterk als een beer, zingt uit volle borst tijdens het uitmesten van de stallen en rijdt ook met klanten uit!
Dan is er nog Norbert oftewel Moped, zoals John hem pleegt te noemen. Hij helpt ons waar het maar even kan, is serieus en misschien dat hij voor Jaap een en ander kan betekenen, want hij heeft alle vergunningen en papieren om een bar te runnen. Ook heeft hij nog een bar van Frank gerund, de ‘Piccadilly Circus’. Hij weet dus wat pachten van Frank betekent!
Voor de rest zijn er bekenden zoals Jan, hij zit in de vastgoedsector en ook zijn vrouw Loes komt binnenkort, samen met haar beide dochtertjes, naar Tenerife. Allemaal erg vriendelijk en behulpzaam, maar we hebben er geen binding mee. Wel zien we elkaar in de ‘Piccadilly Circus’ als we de stad ingaan. We leven zoveel mogelijk op ons zelf, gaan wel uit, maar niet vaak.
Alleen, op dit eiland kan je je niet afzonderen en moet je zo af en toe je gezicht laten zien, uiteindelijk ben je van iedereen afhankelijk. Ons kent ons, zeker als je iets voor elkaar wilt krijgen.
Natuurlijk, in het begin toen ik hier kwam kende Fieke al vele mensen. Ik was daardoor een beetje eenzaam en had weinig te doen. Maar zo langzamerhand heb ik meer aanspraak en ken al aardig wat mensen hier. Vorige week nog een andere Hollander leren kennen. Theo, zoals hij heet, is reclame-ontwerper en we hebben dus veel raakvlakken. Aardige kerel, leeft hier met zijn partner die we nog niet kennen. Zijn partner, zo vertelde hij, had een eigen drukkerij in Den Haag, maar heeft de zaak verkocht en is toen hiernaar toe gekomen. Er wonen dus nogal wat Hollanders, velen zitten in de vastgoed, hebben een restaurant of zijn kunstenaar. Nee, je hoeft je echt geen zorgen te maken, het zijn allemaal normale mensen, alleen hebben ze een ietwat avontuurlijke inslag!
Wat wel erg vreemd is dat wij van de familie van Fieke tot op heden taal noch teken hebben gehad, geen brief, niets, nada!
Ik wens jullie, ook namens Fieke, Ronald en de kleine rakker vanuit Tenerife veel liefs en natuurlijk gefeliciteerd met de verjaardag van Edward.
Jullie Rimsky
Geen opmerkingen:
Een reactie posten