Beste Edward,
Op het moment dat ik deze brief schrijf, om precies te zijn maandagochtend kwart voor tien, schijnt de zon in al zijn glorie, de hemel is strak blauw en de zee rimpelloos. Dat denk ik tenminste, ik kan de zee hier vandaan niet zien.
Ik heb de paarden net verzorgd en zit nu even uit te blazen op het terras bij onze stal, in de schaduw van de wijnranken boven mijn hoofd, een kop koffie voor mijn neus en een pakje sigaretten onder handbereik (0,35 cent voor een pakje van 20 cigarillos).
De paarden knagen op hun mais en voor het overige is het hier stil, alleen het ruisen van de bananenbomen is hoorbaar. Kijk, op zulke momenten weet je waarvoor je het deed, denk je aan het verschil tussen een kantoorbaan of het vrije leven. Een brief schrijven zo tussen de bananenbomen maakt zielsgelukkig. Ook tevreden, het gaat voortreffelijk met de zaken. In het weekend hebben we totaal 54 Spaanse klanten gehad en dat is, voor de tweede week in La Oratava, zeer hoopvol te noemen. Vandaar dat de paarden nu een dagje rust hebben, ze moeten best wel hard werken maar schijnen er plezier aan te beleven.
Dus vandaag heeft Fieke vrij, na twaalf uur op het paard gezeten te hebben mag dat ook wel.
Ja, en of ons geluk niet op kan, vorige week kwam er een politieagent bij ons om te vragen naar de vergunning voor de uithangborden. Toen Fieke vertelde dat ze dat niet had kreeg zij een uitnodiging om naar het politiebureau te komen om het daar aan te vragen. Ze werd hartelijk ontvangen maar moest haar paspoort, haar werkvergunning, haar bewijs voor het drijven van een eigen zaak etc. tonen. En buiten een paspoort heeft ze niets van dat alles! En wat schetst onze verbazing, de politie heeft nu alles voor haar aangevraagd, kwam zelfs met voorstellen voor propaganda en andere goede ideeën. Kijk, een betere relatie is niet denkbaar. Reden genoeg om voorlopig hier in La Oratava te blijven. Geen sores aan het hoofd, weten waar je aan toe bent en lekker eigen baas zijn. En zoals je al begrepen hebt ben ik mijn eigen stalhulp, een betere kan je niet vinden!
En dan nog onze plannen om binnenkort vanuit Puerto de la Cruz naar La Oratava te verhuizen, een bijzonder fraai huis, splinternieuw en vrij groot, 2 slaapkamers en een royale woonkamer, grote badkamer en een fraaie keuken. Weliswaar geen tuin, maar we zitten toch de hele dag buiten. Ook de huur is weer lager als in Puerto, tenminste, als we het niet gemeubileerd huren. Gemeubileerd berekenen ze fl. 100,- per maand meer, maar toch goedkoper dan we nu hebben. Enfin, daar moeten Fieke en ik nog eens goed met elkaar over praten.
Tussen de middag gaan wij altijd hierboven in een Spaans restaurantje eten (eigenlijk een soort garage met felle tl-verlichting), zoals bijvoorbeeld gegrilde (grote) sardientjes met papa’s (ongeschilde aardappelen in zeewater gekookt en daarna met schil en al opgediend, heerlijk) met een karaf wijn en een flesje prik voor de kleine voor 75 peseta’s compleet (fl. 3,75). Niet duur, wel lekker! Zo als je ziet, reden genoeg om tevreden te zijn, trouwens, eten doe ik vrij veel hier, komt zeker door de buitenlucht en het zware werk!
Dit zijn in hoofdlijnen de gebeurtenissen hier en terwijl de zon al lekker op mijn huid begint te prikken nog wat vragen.
Op zolder staat een doos met al mijn tekenspullen. Je weet zoal wat je nodig hebt voor het maken van ontwerpen. Zou je mij het een en ander willen opsturen. Niet zwaarder maken dan 2 kilo, dan hoeft het niet eerst naar de douane. Ook die twee Duitse letterproeven en Oostindische inkt meesturen. Als mama nog plannen heeft om hierheen te komen wordt het makkelijker, maar bekijk het eens voor mij. O ja, ook alle werktekeningen van de advertenties, ik denk dat bij Martin ook wel het een en ander zwerft.
En dan nog een opdracht: het maken van een werktekening in de geest van bijgevoegde schets. Een zogenaamde plattegrond. En de naam in wrijfletters (de Stencil) RANCHO DEHESSA.
Zo waarde broer, ik hoop dat je blij bent met deze brief en denk er aan, vooral niet teveel terugschrijven. Goed begrijpen doe ik het niet, je stijl is erg geestig en tussen je studie door moet er toch wel een gaatje te vinden zijn?
Ik kan je overigens wel verklappen dat het gemis van een auto hier goed merkbaar wordt en dat ik met heimwee aan mijn blauwe VW terugdenk. Ik zou voor niets een auto hebben gehad en nu moet ik er straks weer voor betalen. Trouwens, een Fiat 850 kost hier nieuw fl. 4.000,-, wel moet het na 6 maanden ingevoerd worden, daar komt dan nog eens fl. 1.000,- bij. Alles bij elkaar nog niet duur.
Tweedehands auto’s zijn in verhouding wel duur, maar dat komt door de invoerprijs die erbij is opgeteld.
Reparatiekosten kosten hier weinig en voor zo’n 200 peseta’s (fl. 10,-) krijg je een volledige onderhoudsbeurt, inclusief de olie en doorsmeren.
Overigens is de benzine hier ook spotgoedkoop. Jammer genoeg lopen de paarden niet op benzine, ik zou trouwens niet eens weten waar je ze zou moeten bijvullen en op de plaats waar het eventueel zou kunnen zit geen afsluitklep!
Groet allen van mij, ook namens Fieke en de kleine.
Adios, je broer Rimsky
1 opmerking:
Zo! Ik ben weer helemaal bij gelezen, fantastische verhalen en jaloersmakende sferen!
x R.
Een reactie posten