Lieve allemaal,
Op het moment dat jullie deze brief ontvangen zit Ronald natuurlijk alweer ijverig in Hilversum te studeren, neem ik aan. Dat studeren zit onze jongens nu eenmaal in het bloed..! Weliswaar heb ik nog geprobeerd om Ronald hier te houden, maar de studie riep, zo zei hij, en kon hij het ook niet uitstaan dat Edward al zo’n voorsprong had bij de LOI. Daar was geen praten tegen!
Zijn Ronald en John overigens goed aangekomen in die plastic eend? Een uitvoerig verslag over deze reis horen wij graag van Ronald zelf. Als hij tenminste tijd kan vrijmaken tijdens de studie.
Al met al was het weer eens kneuterig voorbereid door vriend John en nog met één dag voor het officiële vertrek probeerde John bij ons weer eens geld te lenen. Laat in de avond, we wilden net gaan slapen!
Ronald hebben wij het geld gegeven voor de bootreis en voor eten onderweg. Maar een paar uur vóórdat ze vertrokken hoorden wij plotseling dat de bootreis duurder was dan John had verteld. Toen was er géén oplossing meer, Santa Cruz ligt nu niet bepaald bij ons naast de bekende voordeur.
Op het laatste moment hoorden dan toch van John dat hij ergens anders nog wat geld had weten te lenen. Een merkwaardige situatie als je net een goeie maand ervoor fl. 20.000,- in je handen hebt gekregen!!! Natuurlijk, hij heeft kosten gehad, maar het is te hopen dat straks alles beter gaat met Martin erbij.
Zelf hebben wij in de maand die nu achter ons ligt goede zaken gedaan, we hebben geld naar de bank kunnen brengen, maar toch niet met de bedoeling om het steeds weer uit te lenen. En als wij dan nog eens net zo lang op terugbetaling moeten wachten als de vorige keer, dan denk je al gauw van ‘zoek het nu zelf maar uit’.
Ik heb Ronald overigens verteld hoe ik zijn geleende geld terug wil hebben, heeft hij dat al doorgegeven?
Hoewel wij op het punt stonden om een auto te kopen, wachten wij bij nadere beschouwing nog even, uiteindelijk willen wij ons huis in La Oratava óók leuk maken en wellicht nóg een paard kopen.
In een dorpje in de bergen hebben wij een schitterende schimmel zien staan, ijzersterk en keigezond. In één maand kunnen wij hem zo terug verdiend hebben, het hangt er natuurlijk van af of de eigenaar hem kwijt wil!
Hier geen auto hebben blijft toch een gemis (het was, blijkt nu, enorm makkelijk geweest om tòch mijn auto uit Nederland mee te nemen, koop je een auto hier, dan zijn de overschrijvingskosten zonder ‘residencia’ erg hoog. Financieren gaat hier ook wel, maar we hebben geen cent schuld op dit moment en we willen dat ook zo houden.
Alles wordt door ons contant betaald, openstaande rekeningen zijn ons vreemd en dát voelt prettig.
Ik ga tegenwoordig elke dag samen met Fieke naar de paardenstal om een en ander op te knappen, verven en timmeren. Ik vind het enorm leuk om mijn eigen inbreng te hebben. En de spullen die je hier kunt kopen zijn best leuk, óf typisch Spaans óf modern. We weten nog niet welke kant we op willen.
Als de foto’s klaar zijn stuur ik ze wel op, dan krijgen jullie ook meteen een beetje idee hoe het er allemaal uitziet.
Vandaag, het is donderdag en fiësta, hebben wij het weer druk gehad, morgen en in het weekend verwachten wij ook nog een veel drukte. Gelukkig is nu niet alles meer op het weekend geconcentreerd, vorige week is het trouwens een ’top-week’ geweest.
Al met al dus nog steeds goede berichten die ik kan schrijven.
Met onze kleine man gaat het ook prima, hij weet zich al leuk te ‘redden’ in het Spaans. Wel moet hij nu gauw naar school, we denken dat het beter is voor hem. Ondanks de drie honden die wij nu hebben, Paquito (wordt al erg waaks), Gappie (’n presentje van John) en Moro (een zwerver die zomaar is komen aanlopen en meteen maar is gebleven). Maar we hebben ruimte zat.
Edward krijgt voor zijn verjaardag (of heeft hij het al) een horloge van Ronald en van ons.
Is het overigens niet een erg goed idee om Edward bij de administratieve troepen in te laten delen. Schrijven doet hij toch nooit, dus dat valt in militaire dienst toch niet op en zo dan het werkelijk een makkie voor hem worden. En het is ook beter om met een ballpoint in de tijgersluipgang te oefenen dan met een machinegeweer.
Gister was het feest in La Oratava, een zogenaamde ‘kruisfeest’, dat heeft uiteraard niets te maken met wat je misschien zult denken. Het bijzondere van dit feest is dat in het centrum veel straten beschilderd worden. Niet met verf, maar… met bloemenblaadjes, zaadjes en dennennaalden. Erg knap, erg mooi. Dan was er ook nog een grote kermis, kraampjes met de meest zoete lekkernijen (ik herken veel Arabische zoetigheden), muziekgroepen en nog veel méér lawaai. Erg gezellig, dat wel.
Tot zover deze brief, vanaf Tenerife groet ik jullie allerhartelijkst, ook namens Fieke en een flinke pakkerd van de kleine.
Rimsky
Geen opmerkingen:
Een reactie posten