Lieve allemaal,
Net heb ik een half uur slagroom staan kloppen, met twee vorken, vandaar dat het schrift een ietwat beverig is, ik hoop dat het langzaam goed zal komen.
Vanmorgen kwamen Ronald en Linda plotseling bij ons in La Orotava. Dát was echt wel een verrassing, temeer, daar John er gisteren geen woord over had gezegd.
In ieder geval zijn ze goed aangekomen en vanmiddag heb ik ze terug naar de boot gebracht, tenslotte heb ik niet voor niets nu een eigen auto! Het is een Ford Consul geworden en rijdt als een zonnetje, er moet hier en daar wat aan gespijkerd worden, maar garages zijn hier spotgoedkoop. Spijkers ook!
Zowel van John als van Ronald een beknopt verslag gehoord over de problemen rond de boot, ik neem aan dat het wel goed zit. Zodra de eerste verdiensten voor papa vrijkomen zal ik, zals gevraagd, een bankrekening openen en daar het geld op deponeren. Voor de rest moeten John, Martin en papa het zelf regelen, ik heb verder geen inspraak.
Hoewel de boot zeker wel geld op zal leveren, geloof ik toch niet dat hij voorlopig zal varen. Er moet nog heel veel gebeuren voordat de m.s. Linda goedgekeurd zal worden voor het varen met toeristen. Maar goed, dat zijn John zijn problemen.
Wat jullie vraag betreft over Ronald of hij wel of niet meegaat naar Amerika in die zeilboot, meen ik van Ronald begrepen te hebben dat hij niet op het aanbod van die Amerikaan ingaat. Trouwens, het is natuurlijk moeilijk te zeggen wat ik in zijn plaats zou doen, maar een prachtig avontuur lijkt me het me wel, zo’n zeiltocht naar Amerika...
De kaarten heeft onze kleine zeker ontvangen, het maakte ons wel jaloers, wij géén post, hij wél! In ieder geval vindt hij het prachtig, wees daar van verzekerd.
De zaken gaan nog steeds prima, elke dag zitten wij ruimschoots aan het benodigde aantal klanten. Het enthousiasme onder de Spanjaarden blijft groot, we hebben veel vaste klanten die soms 2 tot 3 uur op één dag rijden.
En toeristen krijgen wij óók steeds meer, maar die zijn veeleisend en willen op hun wenken bediend te worden. Vooral Duitsers hebben er een handje van, maar daar weet Fieke wel raad mee. De Spanjaarden daarentegen vinden alles prachtig, zelfs als ze mee kunnen helpen.
Eén van de Spaanse jongens die hier veel komt heeft ouders met een souvenirszaak met allerlei voorwerpen uit Spanje en Afrika. Geweldig mooie spullen. Zo wilden wij voor onze kamer een grote poef hebben. Wel, we hebben het op een accoordje gegooid, de jongen rijdt een paar keer voor niets en wij krijgen de poef.
Het fondue-stel waar ik om vroeg zit in één van de boekendozen. We hebben wel veel (misschien te veel) weggegeven, maar zeker niet onze dure koperen founduepan. Maar goed, het is nu toch te laat.
De kleine heeft weer iets nieuws, als hij kwaad is dan begint hij te dreigen met ‘ik ga naar Holland’. Hij is overigens gek van het paardrijden en wil altijd mee, maar vóór op het paard, zoals hij altijd meegaat, wordt bezwaarlijk, hij wordt nu echt té lang.
Ook is hij erg populair bij de jongens hier, zijn naam is voor een Spanjaard kennelijk niet uit te spreken, ze noemen hem dan ook ‘Shinsky’. Zelf noemt hij zich Rimsky Kortekop (Korsakov!) en kauwt al 8 dagen op hetzelfde stukje kauwgum. En maar ploffen in mijn nek als ik in de auto rijd.
Tja, en dan wilden jullie met Kerstmis hierheen komen, dat treft dan mooi, want jullie kunnen in ons huis slapen, want wij gaan dan net naar Holland! Papa kan dan mooi de paarden verzorgen en dat valt best mee, zeven uur ’s morgens een paar scheppen haver en mais in de voerbakken, om negen uur de paarden laten drinken bij de waterbak, daarna de stallen uitmesten en de paarden borstelen. Als hij daarmee klaar is kan hij weer het bed in en mama met de inmiddels gearriveerde klanten uitrijden.
Om 4 uur moeten de paarden wat groenvoer hebben, weer drinken en de stallen bijvegen en nieuw stro in de boxen, om zeven uur ’s avonds hetzelfde en weer eten in de voederbakken doen. Daarna zijn de paarden klaar voor de nacht. Ik geef toe, niet echt bevordelijk voor het klarinetspelen, maar papa wilde zijn klarinet toch zo langzamerhand aan de wilgen hangen! Of, als hij het meeneemt, in een bananenboom.
Trouwens, Kerstmis onder de zon is geen Kerstmis en rollade kennen ze hier ook al niet. Enfin, dat zien we wel tegen die tijd en wellicht hebben we tegen die tijd al genoeg stoelen waarop we allemaal kunnen zitten.
Maar even serieus: waarom komen jullie niet eerder?
Vanuit Tenerife groet ik jullie namens Fieke, Ronald en Linda, een smakkert van de kleine kauwgumploffer en natuurlijk van mij.
Rimsky
NB Komt Edward mijn ‘werktekening’ van het plattegrondje soms per roeiboot brengen of heeft hij het te druk met zijn studie?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten