Lieve allemaal,
Gisteren is André, de plaatsvervanger voor Martin, op Tenerife aangekomen. Volgens een beschrijving van Ina herkende ik hem meteen, maar daar was niet eens een beschrijving voor nodig. Ik weet nog niet precies wat ik van hem moet denken, maar hij blijft volgens plan maar heel eventjes bij ons. Zodra John met de boot uit Lanzarote terugkomt kan hij aan boord wonen. Maar dat moeten John en André maar verder uitzoeken.
Hij vertelde mij op de terugweg naar huis hoe de situatie met Martin was en André was niet optimitisch. Wel vertelde hij dat Martin’s werkgever, Meyson, hem verzekerd had dat hij, als hij niet naar Tenerife zou kunnen, gewoon weer op de studio terecht kon. Maar voorlopig is hij nog steeds op ziekteverlof en zal eerst moeten aansterken. Wij blijven natuurlijk hopen op betere berichten en gaan er zelfs van uit dat Martin uiteindelijk hierheen komt.
Voorlopig hebben wij de kamer van Rimsky ingericht als logeerkamer, zodat André in ieder geval onderdak heeft. Het is geen gelukkige situatie, maar allez, het is om te helpen en maar voor een korte tijd. Hoewel je het bij John nooit weet…
Gister kwam Rimsje aanlopen en deed nogal geheimzinnig. Toen we wat beter opletten zagen we een piepklein hondje in zijn armen, een schattig wit hondje met zwarte vlekken. Als zo’n beestje je met die natte neus en grote ogen aankijkt, ja… dan ben je verloren. Hij had hem van aardige mevrouw gekregen!! En omdat hij ook nog een banaan van diezelfde aardige mevrouw had gekregen hebben we het beestje meteen maar Chiquita genoemd.
Naast Paquito en Moro, die plotseling bij is komen aanlopen en niet meer is weggegaan (de lachende hond noemen wij hem omdat het net lijkt of hij lacht als je hem aanhaalt) nu dus ook Chiquita. Een echte beestenboel! Maar zijn alle beesten even leuk?
Naast ons erf staat een grote, ronde watertank, deze ‘tanques’ staan vrijwel overal waar bananenplantages zijn, bij grote droogte kunnen de plantages dan van water worden voorzien. Ik had er eigenlijk nog nooit ingekeken, maar toen ik dat wel deed zag ik plankjes en stukken hout drijven… met ratten er op!!!! Ook dreven er dode ratten in het water rond. Verdronken.
Ik besefte meteen waarom de plastic zakken, waar ik de mest inschep voor de champignonskwekerij van Onno, steeds aangevreten zijn… ratten dus! Ja, die komen dus ook in de stal, want al dat voer voor de paarden zoals mais en haver betekent natuurlijk een galadiner voor die krengen.
Van de week was het ’s avonds rumoerig in de stal en toen ik er naar toe ging en het licht aan deed zag ik niet een, niet tien, nee, maar honderden cucarachas oftewel kakkerlakken op de muren. In een flits waren ze verdwenen..! Nee, ik schrik er niet van, maar prettig vind ik het ook niet. Nog méér enge beesten dus.
Nog iets raars. Elke twee weken ga ik met de auto naar Santa Cruz om bij de voerfabriek zakken mais, haver en paardebrokken op te halen. Het is een rotkarwei want ze halen wel zo’n bestelling op een soort lorrie naar de hal waar dan mijn auto staat, maar verder moet je het zelf uitzoeken. Dus moet je die zware juten zakken zelf achterin de kofferbak zien te krijgen. En omdat die zakken vaak langs de sluiting van de kofferdeksel schuren gebeurt het ook regelmatig dat zo’n zak scheurt, met gevolg dat er mais of haver gemorst wordt. Om het makkelijk op te vangen heb ik een oude molton deken op de bodem van de kofferbak gelegd.
Groot was dan ook mijn verbazing toen ik een tijdje later de kofferdeksel open maakte om er een lege gasfles in te leggen om te ruilen voor een volle. Kennelijk is mijn kofferbak niet helemaal waterdicht en is die moltondeken vochtig geworden want mijn hele kofferbak was één groen maisveld die op de deken wortel hadden geschoten!!! Het moet toch niet gekker worden met die auto!
Ik laat het hierbij, wees er van overtuigd dat alles heel goed gaat hier.
Wij wensen jullie veel liefs, een flinke pakkerd van Fieke, Rimsje, ons trouwe huismuisje die nog elke avond trouw komt kijken of alles goed gaat en natuurlijk van mij,
Rimsky
1 opmerking:
Zakken haver van 25 kilo in en uit de kofferbak sleuren, het is geen doen volgens Rims. "Loes,"zei hij eens tegen mijn vriendin die koffie kwam drinken,"kun jij met Fieke even die zak uit mijn auto halen, anders krijg ik bibberhandjes en dan kan ik niet tekenen!" Voor Loes was Rims voortaan: de man met de bibberhandjes!!!
Een reactie posten