Hoofdstuk 48: Een grote, witte auto

La Orotava, 10 maart 1973

Lieve allemaal,

Hier weer een bericht van ons. Afgelopen week is er niet veel bijzonders gebeurd.

Van de kopers hebben we nog niets gehoord, maar ze zouden dan ook pas een telegram sturen vlak voor hun vertrek. Ik verwacht dat bericht eind volgende week.
In ieder geval gaan wij dan ook verhuizen, hoewel de post normaal naar dit adres gestuurd kan worden. Trouwens, veel zal er niet aan het nieuwe adres veranderen, zij het dan, dat La Dehesa Baja verandert in Las Palmeras. Betekent palmen, hoewel dit ook inmiddels veranderd is, want een van de palmbomen heeft het begeven in die laatste storm.

Edward zit dik in het werk, tekenwerk wel te verstaan. Zolang z’n donkere kamerruimte verbouwd wordt kan hij in ieder geval zo ook het een en ander verdienen. Trouwens, als dit klaar is moet hij meteen aan de slag met fotograferen. Maart wordt dus geen slechte maand voor hem.

Onze studio ligt aan de grote toegangsweg naar Puerto de la Cruz en mijn tekentafel staat voor het raam. Ik kijk, vanaf mijn bureau, recht in de etalage van een VW-showroom aan de overkant van de weg. En elke dag zie ik het weer, een grote glanzende witte VW 412LE.
Maar ik heb mijn auto net helemaal op laten knappen, uitlaat, ruitenwissers en banden en hij rijdt als een zonnetje, fijn en geluidloos, dus eigenlijk zonde om zoveel geld uit te geven voor een nieuwe auto. Voorlopig dus blijf ik mijn ouwe Ford Consul trouw. Maar ja… ik zie wel elke dag die glanzende, witte auto met die dieprode bekleding!

Zodra we met de zaak verhuisd zijn (ook eind volgende week) ga ik beginnen met definitieve plannen voor een drukkerij.

Nou, Paquito is ook weer weg. Ik ben daar niet zo gelukkig mee omdat ik weet dat die hond erg aan ons gehecht is. Het was best een trouwe kameraad, maar op de een of andere manier heeft Fieke weinig op met die hond en dus is hij weer naar die familie in de bergen, die er op haar beurt weer blij mee was.

In alle drukte van de afgelopen tijden ontvingen wij ook nog een brief van Paula, de ex-partner van Jaap. Nadat hij naar Holland was teruggekeerd bleek dat zijn hele kapitaal op was. Opgedronken zogezegd! Van ons heeft hij nog wat geld geleend om zijn terugreis te kunnen betalen en dat zou hij direct na zijn aankomst in Holland aan jullie terug betalen. Hoewel het natuurlijk net niet uitkwam hebben wij hem dat geld toch maar gegeven, tenslotte is het toch een ouwe schoolvriend en ik krijg het heus wel terug. En hoewel Paula niks meer met hem te maken wil hebben heeft ze hem toch opgevangen en een kamer in haar appartement aangeboden waar hij dankbaar gebruik van maakt. Hij moet wel van haar zo snel mogelijk een baan zien te vinden zodat hij weer zelfstandig kan wonen. Meer weet ik ook niet.

Het gaat nu ook opschieten met jullie komst in april, Edward heeft het er elke dag over! Natuurlijk zal ik niet iedere dag vrij kunnen nemen, ik denk Edward ook niet, maar in ieder geval zijn er dan nog steeds Fieke en Nora en als een van ons beiden met de ander meerijdt, kan papa over een auto beschikken en zijn jullie vrij om te gaan en te staan waar je maar wilt. Maar dat zien we dan wel allemaal, de situatie kan natuurlijk tegen die tijd wel helemaal zijn veranderd.

Ik schreef het al eerder, we hebben straks genoeg ruimte, dus mocht je bij ons willen logeren, dan kan dat zonder meer. Is ook een stuk gezelliger.

Zo, dat was het weer voor deze week. Schrijf je weer eens snel terug? Namens Fieke en de kleine veel liefs en ontvang ook van mij de hartelijke groeten.

Rimsky