Lieve allemaal,
Dit wordt dan de laatste brief voor jullie komst hiernaartoe. Veel bijzonderheden zijn er niet te melden, althans schriftelijk, dus zal ik mij maar beperken tot minder belangrijke dingen.
Laat ik maar met de deur in huis vallen en vragen om een paar dingen mee te nemen. Wat familiebladen zoals Panorama's en ander prikkellektuur, een stuk of wat puzzelboekjes (uiteraard in maagdelijke staat) en een NL-sticker. Dat laatste in de kleinste uitvoering, want die is het meest fraai. Het laat zich makkelijk raden, die sticker is bedoeld voor mijn nieuwe auto!
Tja, mijn nieuwe auto...
Maandag (dus overmorgen) wordt-ie voor de deur afgeleverd. Door bemoeienis van onze goede vriend Andrès (jullie zullen zeker met hem kennismaken) krijgen we hem zelfs met 15.000 pesetas korting. En dat is mooi meegenomen. Hiervoor koop ik een leuke autoradio met en een automatische antenne. Je kent ze wel, een druk op de knop en de antenne krijgt een erectie van zo’n 1,5 meter, een tweede druk op de knop laat het weer verdwijnen. En dat is wel handig met al die palmbomen hier.
O ja, ik zou het haast vergeten, de auto zelf. Wel, na lang wikken en wegen heb ik toch maar besloten meteen maar het beste te kopen wat er hier te krijgen is, althans in die prijsklasse. De Volkswagen 412LE!
De L duidt op luxe, rode stoffen bekleding aangebracht op dikke slaapbanken met veilige hoofdsteunen. ’t Geheel is perfect afgewerkt en er ligt dik rood tapijt op de grond.
De E duidt op Electronic, dat komt er op neer dat de benzine inspuiting electronisch geregeld wordt (let wel, het tanken moet nog wel met de hand gebeuren) en is verder voorzien van twee carburateurs. Met een lichte druk op het gaspedaal komt er een kickdown in werking en schiet de auto als een speer weg (makkelijk met inhalen). Met meer pk’s dan we in onze stal hadden staan, schijfremmen voor en een nieuw remsysteem achter, gescheiden remcircuit (voor nóg meer veiligheid) en een top van zo'n 160 km. En natuurlijk geen gekloot met water voor de koeling!
Hoewel de meningen over het model verschillen komt hij mij persoonlijk over als een robuuste krachtpatser. De kleine Rims vindt de auto niet mooi maar, helaas voor hem, heeft hij geen inspraak. Vandaar dus dat-ie maandag voor onze deur staat en een week later voor het vliegveld!
Om het lijstje van mee te brengen spullen af te ronden, speciaal verzoek van Fieke om hagelslag en voor Rims en ondergetekende een pot pindakaas. En oh ja, voor Fieke ook nog drop, balen drop zoals katjesdrop, zoute drop, dubbelzoute drop, griotjes, jujubes en niet te vergeten… Engelse drop. Ik dacht niet dat ik iets vergeten was, maar dat risico neem ik maar voor lief.
Die Duitsers die de stal hebben overgenomen maken het goed en hebben het razend druk. Gelukkig!
Pakken alles fors aan en zijn daarnaast ook handig. Hebben een fraaie bar gebouwd in saloon stijl en hebben nu toestemming om de badkamer (Helmut is van oorsprong loodgieter) uit te breiden. Als ik het zo bekijk redden ze het wel. Zelf zijn ze reuze enthousiast, alles is rettitetti zus en rettitetti zo.
Frank, die weer enige Hollanders bereid heeft gevonden de Plaza Toros te runnen heeft praktisch niets te doen. Maar hij kan dan ook nog geen reclame maken omdat hij nog steeds wacht op zijn folders. En dat kan nog lang duren!
Van de week kwam hij polshoogte nemen of het in La Orotava ook zo slap was en met zijn bekende big smile verscheen hij ten tonele. Groot was zijn teleurstelling toen hij daar zo'n 25 man op het erf zag staan, druk doende afspraken te maken.
Vorige week hebben we bij Pablo geit van ’t spit gegeten, bijzonder lekker. En van al deze lekkernijen gaan we straks samen smullen. Alleen Rims weigerde van ’zo’n lief beest’ te eten en nam als protest: frites met… suiker! Weer een nieuwe gril.
Of papa al die gerechten wel zal kunnen waarderen zal me overigens een Spaanse worst zijn, als het maar lekker is. Misschien dat papa straks vaak zal denken ’wat kan vakantie toch een hard leven zijn’ en terecht, want het leven is nu eenmaal hard. Ook voor geiten!
Van broeder Ronald is er weer een brief gearriveerd en hieruit valt op te maken dat het bankwezen hem wonderwel bevalt. Dat zijn prettige geluiden, knurft. Zo mag ik dat horen.
Je vraag over Martin en Ina heb ik de vorige keer al beantwoord. Nog steeds hebben we niets vernomen en ik begin dan ook te vermoeden, dat onze o zo lange vriendschap een einde begint te krijgen. Het zou me ten zeerste spijten.
Waar ik echter toch perplex van stond, was het bericht dat ze niets tegen John willen ondernemen en jullie hierdoor in je hemd laten staan. Zonder het geld van papa erbij hadden ze nooit aan dit (uiteindelijk onverkwikkelijke) avontuur kunnen beginnen en nu er van de andere zijde maatregelen getroffen moeten worden denken ze alleen maar aan zich zelf. Misschien wel ’goed’ bedoeld, maar oneindig dom, lijkt mij.
John zit in Holland (althans, zo wordt gefluisterd) en zou een sportwagen gekocht hebben. Wat hier van waar is weet ik niet, maar je hebt gelijk om te zeggen dat een aanklacht, samen met de bank, hem uiteindelijk voor de rechter moet brengen. Wat staat jullie in in de weg om het alsnog zelf te doen? Of heb je perse Martin nodig in verband met de maatschap?
Maar goed, we praten er nog wel over.
Rest mij om van het hele familie-reservaat hier de hartelijke groeten over te brengen en jullie een goede reis toe te wensen en een happy landing.
Tot volgende week!
Rimsky
Geen opmerkingen:
Een reactie posten