Lieve allemaal,
Voorwaar, wat een verrassing. Een brief van papa! Gebracht door Ed en Nora die de hele dag met de kleine Rims (nou ja, klein?) op stap zijn geweest. En aangezien ik toch de post aan het afwerken ben, meteen een antwoord. Het kan niet op!
Net een plaat opgezet, als jullie hem missen dan weet je waar die is (voor het geval dat Ronald weer de schuld krijgt) van Richard Wagner, Ein Heldenleben Op. 40 en bij de tonen van deze muziek wordt een Heldenleven een goed leven.
Ja, we kunnen weer muziek maken, en hoe! De nieuwe installatie staat nog geen drie uur hier. We kunnen nu niet meer spreken van een pick-up want het is, wat de gebruiksaanwijzing ook terecht schrijft, een Sony compact-stereo-music-system. Ja, ja!
Inderdaad, een heel systeem, het geval is zo’n 60 cm breed en bestaat uit een radio, een cassetterecorder en een platenspeler plus een set luidsprekers. Helemaal automatisch, met tot nu toe voor mij onbekende mogelijkheden. Een sierstuk voor ons nieuwe huis.
Zelfs Edward staat nu te blozen als hij zijn versterker aanzet, nou, en dát wil wel wat zeggen. Wij zijn er best trots op en kunnen nu tenminste weer muziek maken, geweldig.
Het zou trouwens geen slecht idee zijn als jullie ook een cassette recorder zouden kopen, kunnen we elkaar bandjes opsturen en nu de familie op Tenerife groter is als in Holland, begint het zich te lonen. Overigens, muziek op cassettes is kwalitatief stukken beter dan een plaat, wordt niet stoffig en neemt weinig plaats in. En de sortering wordt steeds groter.
Ook heeft het opsturen van een bandje het voordeel, dat het je vingers spaart. Papa heeft het over blaren op zijn vingers van het schrijven, maar mijn ‘tik-vinger’ is inmiddels ook al zeker zo’n 12 mm. korter.
Het leven in ons nieuwe huis is grandioos. Het doet denken aan de indeling van een bungalow.
Grote langwerpige woonkamer (ik denk iets langer als jullie kamer, maar wel breder), een grote eetkeuken, goed voorzien van alles wat je maar nodig hebt, lange gang, royale slaapkamer voor ons en een iets kleinere kamer voor de kleine (die er ook werkelijk lekker speelt, tekent en stempelt).
De badkamer is erg luxe (uiteraard met ligbad) met toilet terwijl er voor de gasten een extra toilet is. Het geheel is volledig gemeubileerd.
Rondom een flinke tuin die door een tuinman van de urbanisatie wordt verzorgd. Dus geen omkijken naar, zelfs het gras wordt gemaaid. Rondom staan Kerstrozen, maar die gaan in de winter pas bloeien.
Het bankstel vonden we wat minder geslaagd (skai), maar wordt overmorgen geruild voor een zwaar Engels bankstel die we wel mooi vinden, met stoffen bekleding. Fieke heeft er gewoon om gevraagd en het was totaal geen probleem!
Wat betreft de sportieve zijde van je brief, pap, Ajax Bayern München hebben we hier ook gezien, want voetbal wordt hier eveneens vol belangstelling gevolgd. En natuurlijk kennen ze hier al die bekende voetballers van ons.
Wat Edward en Nora betreft, daar hoeven jullie geen zorgen over te hebben.
Hoewel Nora heel goed met Fieke kan opschieten (ze rijdt de laatste tijd veel paard) is ze veel thuis. Edward komt vrijwel elke dag een kop koffie bij Fieke halen. Die twee kunnen het erg goed met elkaar vinden.
Ook zijn ze er altijd bij als er iets leuks te beleven is en bij onze Spaanse vrienden zijn ze erg geliefd. En dat is wederzijds, denk ik.
Edward zijn auto is door onze Spaanse vriend Andrès helemaal weer opgeknapt en voor zover het moeilijkheden zou geven bij de verzekering, kan Edward het als een cadeau beschouwen. Prettig geregeld toch?
Ik hoop van harte, dat als jullie straks bij ons zijn (een maand is zo om) ook papa het leuk zal vinden. De remmen losgooit als het een Spaans avondje zal zijn en eet wat wij (beter gezegd, wat ik) eet. Want ook mij kan knoflook nog steeds niet bekoren, dus wees maar niet bang. Ik krijg de lekkerste dingen voorgeschoteld. Ach, het is een zalig eiland. En het eten ook.
Ja, Fieke is nog steeds druk met haar paarden, die Duitse jongens zijn er nog niet en de zaken gaan de laatste tijd bijzonder goed. Elke dag is het volgeboekt en dat is, bij het scheiden van de markt, toch altijd wel weer meegenomen.
Toch is ze het zat (maar dat komt door de wetenschap dat het de laatste loodjes zijn) en heeft het extra druk nu. Twee huizen schoon houden, de paarden, koken, wassen, boodschappen doen en weet ik wat nog meer. Als straks er een is die werkelijk rust verdient, dan is zij het wel.
Overigens heeft Fieke nog carnaval gevierd in Puerto de la Cruz. Samen met de soto major oftewel de loco-burgemeester van Puerto, Mary en Pieter (ook een Hollands echtpaar), Loes en nog een Hollandse vrouw zijn ze als Mexicanen en Kozakken meegereden in de optocht. Geweldig leuk. Het zijn op dit moment zowat alleen Hollanders die paarden hebben.
Met onze studio gaat het lekker, op dit moment zitten we te wachten totdat ons maandblad gedrukt is. Als het eenmaal is verschenen kunnen we beginnen om de advertentieplaatsingen en ontwerpkosten voor de advertenties te incasseren (nog altijd zo’n 40 advertenties) en weer nieuwe adverteerders proberen te interesseren in ons blad.
Dan pas begint het voor Edward ook interessant te worden, hoewel hij over werk niet te klagen heeft. Alleen is het nog steeds tekenwerk. In ieder geval, als jullie komen, dan kan ik je ons bedrijf laten zien en dat ziet er werkelijk fantastisch uit.
Dat was het weer voor deze week. De post kan normaal naar ons adres verzonden worden. Op dit moment weet ik niet precies op wat voor nummer we zitten, dat horen jullie dus nog wel. In principe is het wederom: Paseo Dominguez Afonso, Urbanization Las Palmeras enz.
Van allemaal (Edward en Nora zijn net weer bij ons om de kleine terug te brengen) de hartelijke groeten en de gebruikelijke smakkers en, o ja, je schreef ook nog dat jullie altijd zo van onze brieven zaten te smullen, dus zal ik overgaan tot de aanschaf van wat dunner papier, dat ligt minder zwaar op de maag en je boert er ook minder van!
Noot voor onze ‘Ronnieboy:
de uitdrukking ’we gaan woeste tijden tegemoet’ hadden ze hier nog niet gehoord en doet het erg goed..!
Veel liefs van ons allen toegewenst en tot heel gauw,
Rimsky
Bijgaand nog een foto van Rims spelend op het schoolplein
NB.
In de klassieke platenserie van mij kwam ik zo'n vier platen van jullie tegen. Zelf miste ik een van mijn duurste platen, waar ik ook vrij lange tijd naar op zoek ben geweest omdat er bijna geen uitvoeringen zijn: Galanta Dances van Zoltán Kodály met het Philadelphia Orchestra o.l.v. Eugene Ormandy. Een zeldzaam goed stuk. Het is een zwarte hoes met een afbeelding van het hoofd van de componist en de dirigent. Merk CBS. Hoogstwaarschijnlijk zit ie tussen jullie platen, kunnen jullie die a.u.b. voor me meenemen? Is, naast alle goeie platen die ik al heb, één van mijn beste platen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten