Lieve allemaal,
Na het telefoongesprek van vanmorgen klim ik nu maar in de pen om wat uitvoeriger te vertellen over onze lotgevallen tot op heden.
Ton en Hanneke zijn bij ons op vakantiebezoek en ook dit loopt morgen ten einde. Ik geef deze brief morgen met ze mee zodat jullie sneller dan ooit mijn post ontvangen.
Naar het zich laat aanzien hebben beiden een prima indruk gekregen van Tenerife en ze zijn, dacht ik zo, erg enthousiast. Ook met Pablo hebben ze kennis gemaakt en die heeft niets nagelaten om het zoveel mogelijk naar hun zin te maken. Diverse etentjes, een dag naar San Marcos (de baai met het zwarte zandstrand) en een feestje. Maar Pablo vindt altijd wel de een of andere reden om een feestje te brouwen!
Gisteravond hebben wij echter iets teruggedaan en dat in de vorm van fondue bourguignon. Ik denk dat Pablo wel honderd keer Fieke complimenten heeft gemaakt, want het was voor hem en zijn vrouw Beatrice de eerste keer dat ze met fondue kennis maakten en ze vonden het heerlijk. En natuurlijk moet hij nu ook zo'n pan hebben! Goeie vent die Pablo.
Onder het eten kwamen Ed en Nora ook nog even langs en ze moesten natuurlijk direct aanschuiven. Het was wel een gehannes met de vorken (uiteindelijk hebben we maar zes vorken en we waren plotseling met z’n achten) maar als je al zo'n drie liter wijn er doorheen gejaagd hebt maakt het eigenlijk ook niet meer uit met wie z’n vork je eet..!
Op zeker moment kwam er het voorstel van Beatrice of Nora misschien bij haar wilde komen werken.
Ze heeft namelijk een ‘fruteria’, een soort fruithandel waar groente en dergelijke wordt verkocht, en ze kon best wel iemand gebruiken.
Dus vanmorgen zou het direct de eerste dag voor Nora worden, dat betekent verdienen, als eerste van ons allemaal een werkvergunning en de taal leren. Want omdat die fruteria midden in Puerto de la Cruz ligt komen er, naast toeristen, ook veel Spaanse klanten.
Ook ligt het in de bedoeling dat Nora dan met de Peugeot van Pablo bestellingen op en af moet halen.
't Lijkt me best leuk en Nora was zó enthousiast dat ze zowel Beatrice als Pablo om de nek vloog. In ieder geval is het stukken leuker dan de hele dag thuis zitten.
Edward zijn donkere kamer is nu ook helemaal klaar en ingericht en hij heeft het er maar goed druk mee. Er waren weliswaar nog enige moeilijkheden wat het apparatuur betreft, maar ook dat is opgelost en hij heeft er veel schik in.
Met Theo zijn er overigens wat moeilijkheden gerezen, niet direkt een conflict, maar hij is met alles zó laks. Ook het afrekenen met Edward schuift hij steeds op de lange baan en ik heb dan ook een ultimatum gesteld, als er niet vlotter betaald wordt, dan kap ik er mee en ga voor mezelf werken.
Hoewel ik natuurlijk niet op de zaken vooruit wil lopen is het plan wat Fieke had zo gek nog niet, het lege appartement boven ons huren en er dan bijvoorbeeld samen met Edward te gaan werken.
Mijn Ford Consul heeft het begeven en staat nu voor de deur met een versleten krukas. Ik kan er wel mee rijden, maar het maakt nogal wat herrie. Ook de remmen zijn niet betrouwbaar meer. Ze doen het wel, maar pas na een paar keer pompen. Dat is een lange tijd goed gegaan maar het wordt steeds slechter. De remleiding is lek en aangezien de wegen hier net zo vaak omhoog als omlaag gaan zit je dus de halve weg constant te pompen. Maar alles repareren kost meer dan de aanschafprijs en dus heb ik besloten de Consul maar van de hand te doen!
Fieke heeft nu dagelijks autorijles en dat gaat, wonder boven wonder, uitstekend. Ze krijgt zelfs vaak complimenten en het zal zo lang niet duren of ze zal wel rij-examen moeten doen. Maar eerst nog theorie-examen, uiteraard in het Spaans! Als ze daarvoor slaagt dan mag ze naar Santa Cruz om het officiële rij-examen af te leggen. Als dat allemaal lukt dan zijn de plannen om een Seat 600 te kopen, want Fieke wil natuurlijk wel graag ééns beginnen met werken. En zonder auto is dat vrijwel onmogelijk.
Met de kleine Rims gaat het eveneens uitstekend, hij is helemaal bezeten van zwemmen en is niet uit het water te branden. Zijn laatste rapport was goed, maar hij vindt het nog steeds ‘klote’ om naar school te gaan.
Ook de schrijfmachine is weer gemaakt (door een vriend van Pablo en dan ook nog eens voor niets) en mijn vulpen ook! Er kan dus voorlopig weer heel wat geschreven worden, hoewel déze brief echt zijn voltooiing nadert.
Hebben jullie nog iets van Martin en Ina gehoord? Wij al tijden niet en ik geloof daarom nooit meer iets van ze te horen. Wij begrijpen het allemaal niet zo goed.
Inmiddels zijn we aan het idee gewend geraakt, het is reuze jammer dat het zo gelopen is, maar als je helemaal afhankelijk bent van anderen om iets op een ver vreemd eiland te beginnen, terwijl die mensen ook normaal moeten werken om de kost te verdienen, ja, dan kan het niet anders als misgaan met de vriendschap. Jammer, jammer…
Ondervond Fieke bijvoorbeeld ook met Ton en Hanneke, zelf hebben wij enorm veel meegemaakt, je leeft totaal anders, terwijl zij dan zijn blijven stilstaan lijkt het wel. Ze hebben in die tussentijd niks meegemaakt, alles is nog hetzelfde gebleven. Nee, geen woord kwaad over ze, maar het is gewoon opvallend. Maar hoogstwaarschijnlijk vinden zij onze levenswijze ook meer dan vreemd!
Tot zover deze brief. Ook namens Fieke en de kleine drol het allerbeste toegewenst.
Rimsky
Geen opmerkingen:
Een reactie posten