Hoofdstuk 34: Plattegrondje (2)

La Oratava, 7 oktober 1972

Lieve allemaal,

Gisterochtend ontvingen wij nogmaals een brief uit Hilversum. Twee brieven achter elkaar is ‘verdacht’ en ja, laat het een brief zijn van de 29e juni!!! Vandaar ook, dat ik je enige tijd geleden geschreven heb, dat je over bepaalde dingen nooit geschreven had, onder andere de ‘stofzuiger affaire’. Want lezen kunnen wij nog steeds, hetgeen jij toen nog wel betwijfelde! Al met al is deze mysterie dus ook weer opgelost.

Je laatste brief is reeds door Fieke beantwoord, maar ik wil ook nog wat schrijven en wel betreffende het zakelijke gedeelte wat mijn auto betreft.
Je schreef onder andere dat er veel protest was omtrent de uitkering voor mijn auto en dat ‘ze’ ergens wel gelijk hadden. Wie zijn 'ze’? Ik meende alleen met Ronald te maken te hebben en met niemand anders... uiteindelijk is hij toch degene die in mijn auto mocht rijden en hem total loss heeft afgeleverd?
Wel heb ik destijds toegezegd dat ik de autoverzekering zou betalen en dat haal je, volgens afspraak, gewoon af van het nog te ontvangen belastinggeld.

O ja, nog een vraag van Fieke, alle foto albums van ons, is dat mee te nemen als je naar ons toekomt?

Wel, Ed, je kaartje heb ik na ca. een half jaar in dank ontvangen maar het was, helaas, niet te gebruiken! Jammer van alle moeite! Allereerst zat het vol fouten, dit had ik nog wel kunnen herstellen, maar dat je de naam La Dehesa Baja met twee s-en had geplakt en op film had gezet, was zelfs voor mij niet meer te herstellen. Op de enveloppe zette je ons adres goed, maar op het kaartje fout..!
De bananenbomen (sorry, op jouw tekening leken het wel een stel zieke paardekiezen) waren schaars in aantal, welgeteld twaalf stuks, terwijl er duizenden staan! Natuurlijk moet zo’n kaart gestyleerd zijn, maar je kunt het ook overdrijven. Juist die bananenbomen zijn zo belangrijk, we zijn de enige manege die werkelijk midden in de ‘campo’ zitten en dát moet naar voren komen, omdat het zo typico is.
Wat nu..? Let wel, ik ben niet ondankbaar en een gegeven paard moet je niet in de bek kijken, maar zó kon ik het toch werkelijk niet gebruiken.
Om niet weer te vervallen in een wachtperiode tot aan mijn pensioen heb ik, met behulp van wat materiaal van een Hollandse reclameman hier gebruik gemaakt van zijn collectie plakletters en heb op het terras wat zitten tekenen en na circa 5 sigaretten was het klaar!
Nee, je broer mag dan wel een ‘paardenboer’ geworden zijn, maar het strakke werk is hij nog niet verleerd. Het resultaat is goed, enfin, over twee weken is het drukwerk klaar en dan stuur ik je wel een model op.
Komen we automatisch terecht op datgene wat je schreef over je plan om voor jezelf te gaan werken. Mijn advies: niet doen! Als je voor jezelf wilt gaan werken dan moet je toch ergens in gespecialiseerd zijn. En wat is jouw specialisatie? Snelheid….?
Ik moet even grinniken... nee, eigenlijk vreselijk lachen… neem me even niet kwalijk..!
Of printjes maken? De meeste ‘echte’ studio's hebben al een doka met de een of andere nachtuil erin! Nee, probeer eerst, naast je vaste baan, wat klanten te krijgen. Twee klanten van een kwart miljoen is een leuk beginnetje!
Natuurlijk moet je er dan wel voor zorgen dat Dirk Kruidnagel je boekhouder vooral niet wordt, want dan hou je net genoeg over om zo af en toe een potlood bij de Hema te kunnen kopen... ik weet er over mee te praten.
Maar genoeg hierover, ik zou je aanraden voorlopig bij Carefa te blijven zitten.

En na deze, wellicht niet in dank afgenomen woorden, neem ik snel afscheid want het eten is bijna klaar en dus moet ik van Fieke met ’die rot tikmachine’ opzouten.

Hartelijke groeten, veel liefs van ons allen en laat nog eens wat horen.

Rimsky