Hoofdstuk 45: Edward en Nora

La Oratava, 27 februari 1973

Lieve allemaal,

Net thuisgekomen van een tochtje per paard met Edward en Nora en ze zijn, tot nu toe, geweldig enthousiast. Ja, hun aankomst was niet de meest gelukkige. Eind van de morgen stond Edward plotseling voor Fieke haar neus, helemaal alleen, want hij was met iemand meegereden.
Wat bleek? Prins Juan Carlos zou vandaag de nieuwe autopista van Santa Cruz naar Puerto de la Cruz komen openen. De weg was afgesloten voor verkeer, maar aangezien Edward nog geen woord Spaans kan lezen reed hij gewoon door de waarschuwingsborden en verbaasde zich er over dat hij als enige van die weg gebruik maakte. Maar halverwege was het over en moest hij van de weg af en kwam meteen met zijn voorwiel in een diepe kuil terecht waarbij de imperial en een hele hoop spulletjes met een klap van het dak viel. Het gevolg was natuurlijk een behoorlijke schade aan de auto. Terwijl Nora bij de auto bleef zitten ging Edward dus met een hulpvaardige Spanjaard richting ons adres. Toen hij het adres aan die man had laten zien wist de man genoeg en werd keurig bij onze stal er afgezet. Met enige wanhoop vroeg hij aan Fieke of ze misschien een vrachtwagen kon regelen om zijn spullen op te pikken waarna hij dan met Nora verder kon rijden. Uiteindelijk is alles goed gekomen en kon Fieke beiden naar hun nieuwe appartement brengen. En wat de schade betreft, dat wordt gerepareerd, uiteindelijk hebben we niet voor niets een vriend met een autospuiterij!
Inmiddels hebben ze alle discotheken en de meest populaire bars al gezien, want daar draait het hier toch om, niet?
Ook zijn wij op al op bezoek geweest in hun appartement waar ze reuze enthousiast over zijn.
In de vijf dagen dat ze hier al zitten hebben ze ervaren dat elke dag een gekke dag is, althans bij ons. Want gelijk met Ed en Nora zijn er ook kopers voor de stal gearriveerd, een Hollander en een tweetal Duitsers. Die waren begin van het jaar al bij ons geweest om paard te rijden en vertelden toen graag de stal over te nemen, maar dat hebben wij toen voor kennisgeving aangenomen.
Plotseling stonden ze weer voor onze neus en toen Fieke vertelde dat er ook al een Hollander een afspraak had voor die avond waren ze geschrokken en vertelden echt serieuze overnameplannen te hebben.
De Hollander, die samen met z’n oudste zoon op het eiland was, is een goeie vijftiger en heeft vijf kinderen. Is welgesteld en wil weer eens wat anders.
Die Duitsers zijn jong en willen de stal, samen met nog een vriend, kopen. In principe is de stal verkocht, aan wie dan ook.

De Hollander was aardig (hoewel ook wel erg saai) en wilde de stal graag kopen, maar er is een woonprobleem, want inderdaad kan hij niet met zijn hele gezin in ons stulpje wonen. Naast ons echter is er een nieuwe urbanisatie en daar wil hij dan een huis kopen of huren, dat is ongeveer één minuut van de stal lopen, zelf wil hij iets met de fabricage van tegels gaan doen. De rijstal is bedoeld voor zijn oudste kinderen.

Beide partijen ontmoetten elkaar ’s avonds bij Pablo, alwaar wij de zaken zouden bespreken, en die Hollander wilde zelfs onze vraagprijs verhogen. Maar die Duitse jongens kunnen niet meer betalen dan onze vraagprijs en konden dus wel huilen toen ze dat hoorden. Ze zijn werkelijk zo enthousiast.
Pablo bracht de ene karaf rode wijn na de andere op onze tafel en hoe later de avond werd des te vrolijker werd het gezelschap. Uiteindelijk gingen wij naar huis en aangezien iedereen met de taxi naar boven was gekomen nodigde ik ze uit om in mijn auto naar beneden te rijden. De terugweg verliep, ondanks het feit dat wij met zo’n zes man in de auto zaten, goed tot dat ik het pad naar ons huis wilde opdraaien. En toen ging goed mis, de bocht was te scherp en de auto te zwaar en voor dat ik ook maar iets kon doen hing de auto met beide linkerwielen zo’n 2 meter boven een bananenplateau. Ondanks het feit dat ik tegen mijn passagiers achterin zei om aan de rechterkant uit de auto te stappen werd de deur toch links geopend en gleden ze, alsof het een glijbaan was, zo de duistere diepte in. Ik heb ze niet meer gezien! Hoe vader en zoon uiteindelijk zijn thuisgekomen is mij verder geheel ontgaan…
De volgende dag kwamen ze nog langs om afscheid te nemen met het uitdrukkelijke verzoek om in mijn brief die ik nog zou schrijven over de prijs van de koop- of huurhuis, met geen woord over deze avond te schrijven! Moeder de vrouw mocht echt niets weten..!
Vanavond komen die Duitsers weer terug om alles rond te praten. Kunnen ze mij meteen mooi helpen om mijn auto weer op het (rechte) pad te krijgen!

Eind van deze maand gaan Theo van Gent en ik met Taurus verhuizen, want we barsten letterlijk het huis uit, dat heeft als grote voordeel, dat Edward direct bij ons kan werken. In het nieuwe huis die Helen, de partner van Theo, heeft gekocht krijgen we een zee aan ruimte.
Ook met Edward hebben wij grote plannen en hoewel we hem toch maar niet in loondienst nemen, hebben we alsnog een werkelijk goed voorstel in gedachten. In principe komt het er op neer, dat hij deelgenoot wordt in onze andere zaak (lithografie) en maandelijks een garantiebedrag krijgt die, al naar gelang het werk binnenkomt, kan uitgroeien tot een redelijk inkomen. Daarbij nemen we alle kosten op ons voor materialen en betalen de helft van al zijn al gekochte of nog te kopen spullen.
Dat is meteen een grotere zekerheid voor hem. Maar het hangt natuurlijk wel af wat Edward er zelf van vindt.

Ach, eigenlijk valt er zoveel te vertellen, maar alles hangt op dit moment van een paar dingen af waarin diverse besluiten moeten vallen die onze plannen een volledige wending gaan geven.

Alle drukte die alles met zich meebrengt is een van de redenen dat ook Fieke niet schrijft, als we even alleen zijn dan is er zoveel te bespreken, dat schrijven er bij inschiet.
Zeker is, dat hier alles naar behoren reilt en zeilt, Edward en Nora gelukkig zijn, dat Edward z’n Ronald (Ronnieboy) mist en van de ene verbazing in de andere valt.

Met de paarden verdienen we momenteel goed (en dat voor een regenmaand) en de Taurus zaken zijn boven verwachting.
De kleine is gezond (en brutaal) en is helemaal in zijn nopjes met Edward en Nora. Logisch!
Mochten jullie Martin en Ina nog spreken, ook zij krijgen nog een uitgebreide brief, maar echt, ik heb nu geen tijd. Plus het feit, dat ik niets voorbarig wil schrijven.

Veel liefs, ook van Fieke en de kleine drol en tot spoedig schrijfs.

Rimsky


Even de brief aanvullen:
Die twee Duitse jongens hebben ons handgeld gegeven en zijn nu naar Duitsland terug om alles in orde te maken. Over ongeveer drie weken keren ze terug (met contanten) en maken we het zakelijk helemaal rond.
Natuurlijk moeten we het huis uit, maar ook daaarvoor heeft Fieke al een oplossing gevonden in de vorm van een prachtig huis. Mama zal het wel weten, het zijn de huizen waar je op kijkt vanaf ons terras. Het ligt een minuut lopen vanaf de stal. Het huis bestaat uit een royale woonkamer, twee behoorlijke slaapkamers, een werkelijk zeer moderne keuken met alles er op en er aan, mooie badkamer met toilet en een extra gastentoilet. Geheel gestoffeerd en gemeubileerd.
Kortom, als je (of jullie) komen dan hebben we iets aan te bieden.

Vandaag is Edward polshoogte gaan nemen wat er zoal gebeuren moet aan zijn nieuwe werkruimte en ik verwacht dat begin maart alles voor elkaar zal zijn en wij ook in La Matanza kunnen starten.
Daar tussendoor liggen er al enkele foto-opdrachten te wachten en kan Edward intussen al wat geld gaan verdienen.

Zo, dat was in het kort een overzicht van de gang van zaken alhier.

Nogmaals het allerbeste en veel liefs van ons allen.

Rimsky