Hoofdstuk 44: Plannen voor La Matanza

La Orotava, 27 januari 1973

Lieve allemaal,

Zo, hier is weer de gebruikelijke brief. Gisteren jullie brief ontvangen, dus mijn laatste brief heeft zich met die van jullie gekruist.
Daar gaan we dan. Met ons gaat alles naar wens, misschien meer dan dat. Gezondheid oké (ook hier heeft griep geheerst, alleen Fieke is slachtoffer geweest) terwijl het weer zomers genoemd mag worden. ' t Is hier in ieder geval flink warm.

In de stal staan twee nieuwe paarden, pensionpaarden wel te verstaan. Van die Duitse jongen die neergestoken is. Zijn moeder is momenteel hier om de paarden te verzorgen en om de zaken af te sluiten. De resterende paarden (drie) kan ze nergens kwijt. Zelf hebben wij ook geen plaats meer en dat is jammer. Ik ben benieuwd wat daarmee gebeuren gaat. Overigens, die pensionpaarden mogen we, zolang ze hier staan, volop gebruiken. Daarom vragen wij er niets voor en dat spaart onze paarden uit en dat komt goed uit.
De maand januari was, zakelijk gezien, uitstekend met een minimum aan arbeid. Het gekke is, dat Fieke er steeds minder voor voelt om de stal te verkopen, maar het is de wetenschap dat je niet vrij bent. En we willen zo graag op vakantie!

De zaken met onze reclamestudio gaan geweldig. We barsten zogezegd van het werk en ieder adres die Theo bezoekt is praktisch raak. We kunnen het bijzonder goed met elkaar vinden, trouwens, veel zie ik hem niet, hij is vrijwel de hele dag op pad.
Dat we een ideale combinatie vormen hebben anderen ook ontdekt, er zijn er al twee concurenten geweest die zich bij ons wilden aansluiten. Maar dat doen we niet en geven er de voorkeur aan samen de zaak verder uit te bouwen.
We hebben een goede omzet gemaakt en de gedachte dat we met ’Donde y Que’ toch altijd een vast inkomen hebben is prettig. Je kunt hier nog steeds een zaak beginnen waarmee geld is te verdienen, maar dat komt hoofdzakelijk door het ontbreken van belastingen!

Edward en Nora staan nu denkelijk ook op de drempel om te vertrekken of ze zijn al vertrokken en ook Edward komt, als hij dat wil, in Taurus dienst. Want we denken er wel hard over om Edward voorlopig maar gewoon in vaste dienst te nemen, dat geeft, vooral in het begin, meer vastigheid voor hem.
Maar hoe we dat allemaal in het vat gaan gieten zien we wel als ze hier zijn en hij ook wat meer kan overzien hoe de situatie is. Voorlopig hebben we voor hem een opdracht aangenomen voor het maken van vijftig kleurendia‘s, te maken over het hele eiland en dat hoeft pas klaar te zijn in mei. Dus een mooie start.
Dat betekent dus een leuk bedrag plus het feit, dat hij meteen het eiland goed leert kennen. 'We hebben twee uitstekende, professionele camera's, dus hij kan direct aan de slag.
Overigens, na mijn laatste brief vindt er weer een verandering plaats, want we hebben de knoop doorgehakt om toch maar naar La Matanza te verhuizen, dit mede door het feit dat de autopista binnenkort opengaat en daardoor de rij-afstand naar Puerto de la Cruz zeker 15 minuten korter is. En aangezien we druk en plaatsingsopdrachten in Santa Cruz onderbrengen, zitten we goed centraal.
Dat betekent tevens dat Edward bij ons zijn donkere kamer kan inrichten maar ook, dat hij mij kan assisteren. Enfin, dat bespreken we wel na zijn aankomst. Woonruimte is op dit moment moeilijk te vinden, maar Fieke heeft wel een appartement gevonden waar ze meteen in kunnen trekken, woonruimte met alles er op en er aan, dus gemeubileerd en gestoffeerd en een compleet ingerichte keuken.

Van de kopers voor de stal hebben we op dit moment verder niets gehoord, maar ik denk dat wij meer horen als ze geboekt hebben om hierheen te komen. We wachten gewoon af.
Zo, dat zijn, dacht ik zo, geen sombere geluiden en mocht het met de verkoop van de stal niet direct lukken, dan is er nog geen man overboord, we wonen hier goed en prettig (zeker met de laatste voorzieningen) en gaan dan beginnen met ons fincahuis op te knappen, slaapkamer moderniseren, badkamer uitbreken en groter maken. Samen verdienen we uitstekend en met de paardenverhuur kunnen we goed leven. Een slappe tijd is makkelijk te overbruggen. Maar ja, bij ons kunnen er feitelijk nooit plannen gemaakt worden, vandaag weten we nog niet, of morgen alles bijvoorbeeld verkocht is. Dat houdt de spanning er in...

Van John hebben we verder niets meer gehoord.
Wel is het stijlloos dat hij niet eens de moeite genomen heeft om jullie even te bellen toen hij in Holland was. Enfin, in een van mijn brieven heb ik al eens gesuggereerd wat hij wel eens aan het doen zou kunnen zijn.

Of Fieke ook weer eens schrijven wil, vroeg je nog, nou, dat zal ze heus wel doen maar klaagt steeds, dat ik al het gras voor haar voeten wegmaai met mijn schrijverij.
Met de kleine Rims gaat het nog steeds uitstekend en hij spreekt steeds beter Spaans. Klinkt leuk.

Wij wensen jullie al wat goed is en van Fieke en Rims een flinke pakkerd.

Rimsky