Hoofdstuk 41: Sneeuw

La Orotava, 6 januari 1973

Lieve allemaal,

Veel nieuws valt er niet te vertellen, er is maar bitter weinig gebeurd. Althans, voor ons doen.
Kerst hebben wij in alle vrede gevierd onder onze witte Knirps-kerstboom. Na een uur puzzelen stond deze dwergboom, niet hoger dan ongeveer 1,5 meter, een tiental ballen er in en klaar. De kleine vond het geweldig en was al helemaal enthousiast toen hij de volgende ochtend pakjes onder de kerstboom zag liggen.
Eerste kerstdag waren we dicht, het weer was schitterend en we hebben ons vermaakt met… niets doen. ’s Avonds op het terras hebben we het met veel kaarsen gezellig gemaakt en fondue gegeten. Het was vreemd om zo Kerstmis te vieren maar wel reuze knus.
Tweede kerstdag kennen ze hier niet, dus ging het gewone leven weer normaal verder.

Oudejaarsavond hebben wij gevierd bij Jan en Loes in La Matanza, waar ze een mooi huis hebben. Helaas werd de in het begin zo gezellig begonnen avond hevig verstierd door de voor deze gelegenheid overgekomen oudste dochter van Loes met hysterische uitvallen en zelfs de champagne kon het feest niet meer redden. Tja, misschien volgend jaar beter!

In verband met de plannen voor de verkoop van de stal en omdat ik niet meer mee kan helpen rijdt Fieke nu uitsluitend ’s middags uit en het is vrijwel elke dag volgeboekt. Dus geen reden tot klagen. Ook de schriftelijke reacties voor de aangeboden rijstal komen nog steeds binnen en er zitten een paar heel serieuze gegadigen bij. Een vrouw, toevallig hier op vakantie, is al bij ons geweest en was reuze enthousiast, maar ze wilde er met vijf man van leven, dat hebben we haar dus afgeraden. Dat lukt natuurlijk nooit.

Ja, en dan het belangrijkste natuurlijk, nog hartelijk gefeliciteerd met het huwelijk van Edward en Nora. De kaart die wij ontvingen, overigens erg smaakvol, gaf wel de indruk dat het sobertjes is gehouden. Gelijk hebben ze.
In ieder geval is dit dus de tweede schoondochter die jullie gaat verlaten en haar man meeneemt. De familie wordt aardig uitgedund. In ieder geval weet je waar we wonen, als je weer hierheen komt ontmoet je meteen de meeste van je jongens!

Met onze zaak, Taurus, gaat het goed en ons tijdschrift Donde y Que is vrijwel drukklaar. Ik ben benieuwd hoe het er uit gaat zien, het zijn en blijven natuurlijk wél Spaanse drukkers.

De dagen zijn weer heerlijk warm (de avonden wel wat kil, maar we zitten hier dan ook 600 meter boven de zeespiegel), op de bergen ligt sneeuw en de vulkaan El Teide is spierwit. Om de winter zo door te brengen is geen straf.
Laatst nog met de auto naar boven geweest, maar op 2200 meter hoogte lag de sneeuw al zo hoog dat verder rijden onmogelijk werd. De kleine vond het reuze spannend en ik denk dat hij zich de sneeuw uit Holland niet meer kan herinneren.

In een van mijn vorige brieven schreef ik al dat we geen hond meer over hadden. Maar twee dagen geleden kwam ik thuis en werd hartelijk begroet door… Paquito. Het beest was helemaal uit de bergen terug komen lopen en heeft ons huis gevonden.
We hebben hem nu, en daar ben ik best blij mee, hier gelaten en aangezien de twee andere honden er niet meer zijn is hij een stuk rustiger en gaat ook niet meer achter de kippen aan. Die hebben we overigens al een tijd niet meer gezien en zijn dus denkelijk allemaal al door Paquito opgevreten! In ieder geval een zorg minder.

Tot zover deze brief, ontvang onze beste wensen en veel goede gezondheid voor het nieuwe jaar en onze wens is dat we elkaar dit jaar vaker mogen zien.

Rimsky