woensdag 14 januari 2009

Hoofdstuk 35: Gedeprimeerd

La Oratava, 23 oktober 1972

Lieve allemaal,

Allereerst maar weer eens over de boot. De boot ligt op dit moment normaal in de haven van Santa Cruz en hoewel wij John de laatste week niet meer gezien hebben weten we toch dat hij op dit moment in Santa Cruz woont.
Volgens afspraak zullen we volgende week zondag een dag gaan varen met een man of 15 en als zodanig zal hij, naar ik hoop, voor die tijd nog wel bij ons komen, aangezien ik het een en ander organiseer.
Het feit, dat André op dit moment nog steeds bij ons woont spruit voort uit financiële overwegingen. Hij zou weliswaar nu op de boot moeten wonen, maar hij mag er niet op van John. Dus zijn wij weer de dupe, want een kostganger betekent toch wel een extra financiële aderlating. Oké, in beginsel zou het slechts voor een week, hooguit twee weken zijn, maar dat het uit zou lopen tot 2 maanden konden wij toen ook niet vermoeden. Om toch iets als tegenprestatie van André te ontvangen verbouwt hij dus nu voor ons de stal. Let wel, wij doen dit allemaal voor Martin, want André mag dan wel een paar centjes hebben meegenomen, in principe heeft hij nog geen nagel om zijn kont mee af te vegen. Om het maar eens platvloers te zeggen. Voor al het overige teert hij gewoon op onze kosten… in alles!!

Het enige wat op dit moment nog belangrijk voor jullie is, is dat John inderdaad zo snel mogelijk de boot gaat verkopen. Hij is nu zelf werkelijk zo ver dat hij dat zelf ook inziet. Je praat in je brief zelfs over het laten arresteren (ik betwijfel of dat uit Nederland te regelen is, tenslotte heeft hij voor de Spaanse wet niets verkeerd gedaan en kan zich beroepen op onmacht). Belangrijk is om het geld terug te krijgen en ik durf stellig te beweren, dat bij verkoop van de boot jullie daarvoor zeker niet bang hoeven te zijn.

Martin, zo schrijf je, is een geslagen man! Het is inderdaad in te denken dat zijn wereld ingestort is. Dat ik persoonlijk niet direct geloof in een souvenirhandel, zoals hij dat van plan was om te gaan doen, is zuiver mijn eigen gedachte, voor hetzelfde geld kan het wel een leuke handel worden.
Bang om hier naar toe te komen hoeven ze niet te zijn. Wij, en dan bedoel ik Fieke, beschikt over uitstekende relaties, zélfs in de branch waarin Martin zich wil bewegen. Ook kan hij een grandioos huis krijgen en dat is zo goed als zeker. Wéér via een goede relatie van ons, of liever een klant van onze manege. Mocht hij straks die 17.000 gulden terugkrijgen, dan is er genoeg te beginnen.
Wat ik in het begin wilde gaan doen, namelijk een offsetdrukkerij(tje), kan hier op Tenerife een gouden handel zijn waarmee ik hem zeer goed zou kunnen helpen. Alle drukkerijen hier in de omgeving werken nog in boekdruk en zijn daardoor afhankelijk van het vaste land waar ze hun cliché’s moeten bestellen. Een offsetdrukkerij is daarom zo interessant, omdat je alles zelf kunt doen. Ik mis het kapitaal, anders zou ik er nog vanavond mee starten. En wie weet, de manege blijven we ook niet ons hele leven lang doen.

Komen we bij het punt van de brief die ik aan Edward heb geschreven, was misschien minder aardig, maar hij vroeg gewoon mijn mening en die heb ik hem verteld. Ik weet er echt alles van en heb niet voor niets een studio in Amsterdam gehad. Met alle voor, maar vooral alle nadelen die er aan vastzitten. En wellicht is dat allemaal toch wel het lot geweest, want toen ik zelf dat foldertje weer aan het tekenen was ging mijn hart toch weer sneller kloppen. En mijn beslissing om zelf de reclame weer in te duiken was hiervan de aanleiding. Ik ben op het moment in contact met Theo, een Hollander, die hier reclamewerk verzorgt en mij in feite met open armen ontving. En of ik misschien voor hem wat wilde werken, maar dat is zeer problematisch omdat ik hier totaal geen spullen heb, niet eens een bureau waaraan ik kan werken. En verder natuurlijk geen tijd, want ik moet natuurlijk ook de paarden verzorgen en daar moeten wij het voorlopig wel van hebben.
Zojuist is John hier geweest. Edith, zijn vrouw, zijn troel om het zo maar eens te zeggen, de krachtfiguur van de hele ‘onderneming’ is al in Holland terug voor dat deze brief jullie bereikt heeft. 't Gaat niet langer tussen die twee en het kost hem handen vol met geld. Wie gaat er dan ook zo lang in een hotel wonen? John zelf gaat weer op de boot wonen, dus het adres is weer net zo wazig als het altijd geweest is. Post voor hem dus gaarne via ons.

André gaf te kennen ook plotseling naar Holland terug te gaan om z'n auto op te halen inclusief zijn gereedschap en zijn vriendin, die nu nog bij Martin en Ina inwoont. Hij kan, zo vertelde hij, bij onze vriend Jan als klusjesman aan de slag in de urbanisatie waarvan Jan directeur is.

Hij garandeerde ons dat hij de stal bij zijn terugkomst zou komen afmaken. Maar of we nog zo lang willen wachten betwijfel ik. Zeker niet na een trap die Fieke van van haar paard Furiosa heeft gekregen, niet uit kwaadaardigheid, maar omdat er zoveel vliegen de stal in kunnen komen. Om gek van te worden…

Komen we bij het punt van de financieën: als enige verliezende partij komen wij weer eens uit de bus. Twee maanden lang kost en inwoning en dat allemaal voor die boot. Wie betaalt dat? Precies! Nee, dit was de laatste keer dat we ons met die boot bemoeid hebben.

Fieke heeft zich de sloffen onder haar kont gelopen om André te helpen, hij heeft diverse opdrachten via Fieke gekregen, maar nu hij het plotseling in zijn hoofd heeft gekregen dat hij zo nodig zijn auto en zijn vriendin uit Holland moet ophalen, moet dat ook à la minute! Het komt allemaal van één kant: de bouw van de stal is maar half klaar, grote rotzooi op ons terrein, paarden die het niet meer hebben, wonden oplopend aan geïmproviseerde boxen etc.Zijn belofte dat hij, met zijn gereedschap uit Holland, in de kortste keren alles voor elkaar heeft geeft weinig vertrouwen en wij zijn inmiddels al aan het informeren voor een paar Spaanse werklui die de klus eventueel kunnen afmaken. Wij willen dat alles weer netjes wordt op ons erf.

Nooit, nooit meer..! Hij hoeft bij ons echt niet meer aan te kloppen, hij heeft ons laten barsten en dus blijft de deur dicht voor hem. Alleen… hij weet het nog niet, maar dat komt nog!

Jullie zwaar gedeprimeerde Fieke en Rimsky

Geen opmerkingen: